!name-ren blog-a

Euskara irakasleak

Titulua ikusita igoal pentsatu duzue atzera natorrela Euskara Irakasleak sare-foroaren publizitatea egitera. Ez (beno, publizitate apur bat beti egin behar da), momentuko kezkatxoa besterik ez.

Klaserako baliabideak atalean egunotan beste hizkuntzen irakaskuntzarako baliabide biren berri eman dut: ingelesezko Teaching English eta Kataluniako Parla.cat. Bietan irakasleentzako baliabideak sareratzeko eta partekatzeko guneak atondu dira, eta gauza batek eman dit arreta: kolektibo batean zentratuta egon arren (ingeles irakasle ez natiboak eta bigarren hezkuntzakoak batean, eta helduen irakasleak bestean), irekita uzten dute biek esparrua.

Gurean, berriz, sentsazioa izaten dut sarri harresi handiak daudela irakasle kolektibo desberdinen artean: euskaltegiak, hezkuntza, hizkuntz-eskolak... Baita kolektibo horien barruan ere: administrazioak, euskaltegi sareak, eskola sareak...

Egia esanda, ez dago euskara irakasleentzako gune eta proiektu askorik sarean (saretik kanpo ere ez nuke esango asko direnik), baina era berean kolektibo guztia batera kontsideratzen duenik ez datorkit gogora (Euskara Irakasleak ez bada, publizitatea berriro).

Ez dakit, momentuko kezka tontoa baino ez da akaso, baina iruditzen zait -teorian behintzat- batzen gaituena banatzen gaituena baino gehiago dela. Ala ez?

Jardunaldi akademikoa

HABEren 25. urteurrenekoak ez ziren amaitu San Martin egunean Kursaalen. Ekitaldi harez gain, jardunaldi akademikoa egiteko asmoa ere egon da. Eta hala egingo da datorren ostiralean, azaroak 28, Bilbon Eusko Jaurlaritzaren egoitzan, goizeko 9etatik bazkalordura arte.

Duela gutxi irakurri diot baten bati halako ekitaldi publikoetan interesgarriagoak izaten direla a posteriori kontatzen direnak a priori egiten diren deialdiak baino. Konforme nago neurri handi batean, eta kasu honetan areago. Izan ere, deialdia euskaltegietan zabaldu da eta, esan didatenez, dagoeneko izena eman dutenekin aretoa bete egin da. 100 lagun inguru. Beraz, alferrik ibiliko gara propaganda egiten.

Lastima, 100 lagunek baino ez ditugu entzungo (azkenengo reengantxe batean kolatu nautela uste dut) Josu Peralesek ikasprozesuaren azterketaz emango dizkigun datuak eta ondorioak, edo euskaltegietako ordezkariek ikas-prozesua hobetzeko dituzten ideiak eta proposamenak.

100ek izango dugu aukera  HABEko zuzendariaren eskutik erakundaren egitasmoen berri izateko. Elkarrizketa batean azaldu zituen duela aste pare bat, eta egitasmoen zerrendarekin batera, egitasmo horiei lehentasuna emateko bidea eta arrazoiak entzutea interesgarria izango da duda barik.

Eta 100 lagunen aurrean paratuko dira autoikaskuntza eta ikaskuntza konbinatuaren aukerak eta bideak aztertzen  ibili direnak; ondorioak, ideiak eta gogoetak plazaratzen.

Ez dakit jardunaldi akademikoa zergatik antolatu den horrela. Bilbon berton areto eta bilgune handiagoak daude. Baina, tira, HABEren misterioak argitzeko ahaleginak egundoko galbana ematen dit, eta alferrik izaten da gainera.

Ondorio bat dakar horrek hala ere: han botako direnak garrantzizkoak dira euskalduntzearen munduarentzat, duda barik, eta bertora joango garenok ardura izango dugu ondorioz geure lankideei haren berri eta iritzia emateko, baita datozen hilabeteetan geure erakundeetan haren gaineko gogoetak bideratzeko ere.

Bitartean -baten batek kontakatiluen kategorian sartuko gaituen arren- frikimedio minoritario hauetan gabiltzanok ere "partea" eman beharko dugu. Ez da derrigorrezkoa, badakit, baina bizioa hartuta gaude batzuk, eta sentitzen da, baina...

---

Erremateko galderak inork erantzuteko esperantza galduta daudenak: Wifia egongo da han? Badaki inork zelan egiten den korbataren korapiloa? Hamaiketakoa egongo da? Meza zutunik entzun beharko du inork? Egia da HABEk halako gehiago egiteko asmoa daukala? Halako jardunaldi gehiago egin behar direla uste dugu? Nahi dugu?

100 lore

Josi Sierra tertuliakideak lehengo igandean kontatu zigun tertulia osteko tertulian, proiektu batean sartu da, bere ekimenez eta gustoz: 36ko gerrako testigantzak jaso nahi ditu bere kamararekin, testigantzak jasotzeaz gain, material pedagokikoa ere egingo da grabazioekin.

100 lagun behar ditu, gerra hasi zenean 12 urte edo gehiago zeuzkatenak (85 urtetik gora gaur egun) eta euskaldunak.

Ilusionatuta dabil Josi, lehengoan igartzen zitzaion, maite ditu horrelakoak eta Karrajuan ere aipatu dugu haren lana inoiz.

Josiren kamarak ekarriko dituenek berriro ere mereziko dutelakoan, hemen doa gure aletxoa:

Ezagutzen dituzue edade horretako euskaldunak, gerra garaia bizi izan zutenak? Josiri lagundu ahal diozue?

Hala bada, jarri harremanetan berarekin helbide honen bidez: udaberrigaldua@gmail.com.

Hemen duzue Josiren lanaren ale bat:

Hogeita bost +

Euskaltegietan diharduzuenok jakingo duzue honez gero, besteok zerbait entzun-irakurri duzue igoal. Aurten HABE erakundeak 25 urte bete dituela eta ospakizun-ekitaldi sorta izango dugu udazken honetan zehar. Lehengoan irratsaio berezia egin zuten Euskadi Irratian, eta bihar ekitaldi instituzionala izango da Donostian. Zerbait gehiago ere egingo da, HABEren webgunean edo Ikasbilen emango digute horren berri dagokion sasoian.

Ez dut HABEz hitz egingo baina. Biharko ekitaldian helduen euskalduntze-alfabetatzean 25 urte edo gehiago jardun duten lankideak omenduko dituzte, berrehun baino gehiago, haien artean hurbilekoak asko.

Lehengo egunean aurkitu nituen haietako batzuk, euskaltegian, lanean. Pozik zeuden, omenaldiak ilusioa egin die, eta egia da, seguraski egiten dieten lehenengo omenaldia da, euren lanagatik. Badakizue, beti aipatzen diren "benetako" omenaldi horietatik aparte: ikasleen eskertza, lankideen animoa eta abar.

Eta pozez ikusita poztasunetan pentsatzen jarri naiz. Lanbide honek zenbat poztasun eman dizkigu urteetan? 25 urte edo gehiagotan honetan jardunda inork "Eta zelako lana da zurea?" galdetuta, derrepentean botako genituzkeen laupabost adjektibo horietatik zenbatek edukiko lukete karga negatiboa eta zenbatek positiboa?

Hasiko gara akaso "gogorra", "ordu asko", "nekosoa", "ordutegi txarrak", "ikasleak ....." bezalakoekin. Beharbada "polita", "sortzailea", "jendea ezagutzen duzu", "harreman onak egiten dira", "motibagarria" bezalakoren bat tartekatuko dugu. Gazi-geza da bizitza eta gure lana ere bai, zer esanik ez.

Interlokutoreak -urruneko turista ez bada- segidan esango digu apika: "oso lan polita da", "kriston meritua daukazue", "euskarak asko zor dizu" eta halakoak. Eta halakoak entzunda batzuetan Afrikako muturreko txoko batean bizitza lanean sakrifikatu duen misiolariaren miresmenaren moduko bat barruntatuko duzu. Gutxi eta gutxiren truke ausartzen dira lurralde horietara bai. Beste batzuetan fedearen babesle gorenari edukitzen zaion errespetu-beldur moduko bat: "Honekin euskaraz egin behar da, irakaslea da ta". Bestetzuetan besterik ez eta helduei euskara klaseak ematera dedikatu den "pringaoa" baino ez zarela sentiaraziko zaituzte konturatu barik. Beste batzuetan.... zeuek esan.

Baina hainbat urteren bueltan, badakizu, atzera begira paratzen zara. Eta mingotsenak ere azukre puntu bat hartzen du nostalgiaren galbahetik pasatuta. Gerra elkarrekin sufritutako soldadu-taldean bezala, pertsonak dituzu gogoan, ez batailak eta oinazeak soilik. Haserreak eta riki-rakak tartean asko bai, ezin ikusiak eta maiseoak ere bai, bale, baina lotura bat egin da ia ohartu barik, gerrako beteranoak batzen direneko poztasuna.

Hogeita bost, hogei, hogeita hamar edo berrogei urte asko dira izan ere. Eta lotura hori ez dute historia liburuek (edo Wikipediak) azalduko. Konta dezatela sikieran egin dugunak ekarriko duena.

PD: Gerrako beteranoak, misioilariak... Dedio! A ze epopeia gurea! Honelako soinu banda beharko dugu.

PD2: Ondo pasatu bihar Donostian! Eta etzi, eta etzi damu eta hurrengoan, eta hogeita bost baino askoz urte gehiago...

Euskara irakasleak: 22 egunera

Duela 22 egun bota nuen "Euskara irakasleak" sarea sortzeko proposamena. Ez dira egun asko, baina lehenengo errepasoa egiteko beste izan liteke.

Ez dut analisi zehatzik egingo, lehenengo ideien bilduma besterik gabe.

• Lehenengo egunetan uste baino zarata gehiago izan zuen blogosferan. Sustatutik hasi, Santurtziko Udal Euskaltegiaren webguneraino. Ideia ona iritzi zitzaion gainera, nik uste baino entusiasmo handiagoa sortu zen hasiera batean egia esanda. Onerako harritu nintzen.
• Eta orain jendeak emango du izena? Bai, sorpresatxoa berriro. Karrajuaren goardia pretoriano guztia eta inguruko blogosferako lagunak hantxe, segidan. Aurpegi (izenak hobeto esanda) ezagun asko. Jendea horrelako bat deseatzen egon da eta orain arte ez gara kargutu? Lehenago jakinez gero... Dozenatxo bat edo. Poza, poz handia berriro.
• Jende berria hasi da agertzen derrepentean. Ezagutzen ez dudana. Ezagutzeko moduko izen gutxi, baina zerbaiten beharra sumatzen da hemen. 20ren bat gehiago. Ondo.
• Jendeari gonbidapena bidali ahal zaio. Probatuko dut. Inguruko batzuei bota, eta segidan erantzun. Hantxe daude lagunen zerrenda osatzen.
• Tira. Has dadila jokoa! Lehendik probarako eztabaidagai batzuk neuzkan ipinita. Hantxe hasi dira batzuk erantzuten. Animoa dagoela dirudi. Ondo.
• Animatuko da jendea gaiak eta galderak botatzen? Tatxan! plisti-plastak hortxe atera ditu arsenalean zeukan artileria guztia. Asteotan sarearen animatzaile nagusia egin zaigu. Besteren bat taldea sortzera ere animatu da. Ederto baten!
• Jarioak aurrera jarraitu du. Gai potoloak plazaratu dira, tartena polemikatxoren bat, baina ez gehiegi. Besteak beste:
  • Sektoreko elitismoa
  • HEOK.
  • HABE
  • Autoikaskuntzaren to be or not to be.
  • On-line ikaskuntzaren nondik norakoak eta berrikuntzak.
• Elkarrizketa egon da gehien-gehienetan. Gauza gutxi geratu dira erantzun barik. Polito.

Pozik nago. Egia esanda ez nuen hainbeste espero. Ezkortasun prebentiboa izaten da nirea, horrela errazago pozten da bat. Hala ere, badira erronkak.

Lehenengoa eta printzipala. Erronka baino gehiago, kezka. Zer nahi dugu zehazki?

• Eztabaidagunea? Gero eta gutxiago gustatzen zait eztabaida hitza. Baina tira, ados ez bagaude isilik geratzea ez da erremedio ona izaten.
• Galde-erantzunen gunea? Ondo egongo litzateke eskaerak bideratzeko gunea izatea, baina orain arte gutxi planteatu dira, eta ez dute ksau guztietan aparteko erantzunik izan neure ustez.
• Hausnarketarako txokoa? Ez da txarra hori ere, baina askotan psikolastoaren ziklo etengabearen arriskua hor dago. Jende "praktikoa" uxatzekoa ahaztu barik.

Seguruenik hau guztia batera eta gauza gehiago ere nahi genuke izatea. Baina oztopo txiki batzuk gainditu behar direla uste dut:

• Jarraipena egiteko era. Susmoa dut jende askok gertatu denaren haria galdu duela. Gai berri asko agertu dira, hari berriak, eztabaidak, galderak. Eta galdu egiten da jarraian sartu ezean. Uste dut honelako guneetan gertatzen denari jarraitzeko ezinbestekoa dela RSS jarioa edo e-posta bidezko harpidetza, bestela berriro sartu orduko ez dakitu nondik nora gabiltzan. Ning-ek hari eta talde ezberdinetara epostaz harpidetzeko aukera ematen du bestalde, baina berez aktibatu barik dago, eta uste dut erabiltzaile gehienak ez direla konturatu ere egin.
• Gauzak publikoan esateko beldurra edo desanimoa. Gai potoloak jorratzen direnean bat baino gehiago ikaratzen da pentsatuta "hemen maila handia dago eta isildu nadin". Edo jendeak zer esango horren errespetua ere hor dabil. Edo "nik zer esango dut ba?", edo "Zertarako esango dut?". Beldurraz hitz egin dezakegu, baina batzuetan gauzak ez esatearena zer esanik ez edukitzean ote dagoen pentsatzen hasten naiz.
• Erritmoa. Tarte gutxiko lanbidea da gurea. Ordu asko eta burua nekatuta ibiltzen gara gainera lanari buruz gehiago jarduteko. Logikoa da hori gertatzea, gabiltzan modura ibilita. Horrela ibilita, inoiz baino beharrezkoago egiten da gauza baliagarriak eta modu arinean eskaintzea. Ez da erraza izaten, ez, baina inork ezer emango badu, hark ere jaso behar du zerbait.
• Teknologia. Esan ez esan egon naiz. Gurean internet, teknologia, aparatoak eta bipuntozeroen inguruan oraindik mito eta konplexu handiak dabiltza, klase guztietakoak. Badakigu, ezta?

Partaidetza vs. elkarreragina irakurri dut azkenotan leku pare batean. Ideia desberdinak ei dira. Baina horren aurretik, lehenengo eta behin galdera bat egin beharra dago: Zer nahi dugu?

Bufa! Ederra bota dut. Tira, 42 lagun barruan, baten bat gehiago begira, eta asko hor zehar. Ea ba! 

Euskara irakasleak bisitatu

(Auto)inmolazioa

Gaur goizean Amarauna irratsaioan blogen heriotzaz egin digute galdera tertuliakideoi. Luzatzeko tarterik ez, eta grazia pare batekin erantzun dugu. Autoinmolazioa egiten gatozela-edo (saioa hemen entzun dezakezue).

Hileta kanpaiak zabaldu dira azkenotan blogei eskainita, zarata handiarekin batzuk, baikor eta burutsu erantzun nahi izan dute bestetzuk. Duela bizpahiru urteko euforiaren ifrentzuan sartu garela esan daiteke behinik behin.

Arratsaldean berriz, RSSaren txorrotak tanta latza ekarri du. Ibilbidea blogaren iturriak "Fin" esan digu. Zer da ba? Zer amaitu da? Bloga bera. Iñakik sarrera guztiak ezabatu ditu dagoeneko, eta laster bloga ezabatzeko asmoa dauka.

Zer dela eta?

Porque mi objetivo original de utilizar el blog como espacio de reflexión y discusión no se ha cumplido, en su lugar, ha sido más bien una especie de tablón de anuncios donde la interacción con mis lectores ha sido muy baja o, al menos, más baja de lo que a mí me hubiera gustado que fuera. El potencial interactivo (esto es web 2.0) del blog apenas se ha desarrollado y, por esta razón, renuncio a invertir más tiempo y esfuerzo en este proyecto.

2.0 delako honek ez ditu Iñakiren espektatibak bete, bistan da. Inoizko oparoena izango zen uztak etsipena ekarri dio nagusiki. Arrazoizko arrazoi bat tartean:

Leo por aquí y por allá sobre las grandezas de la web 2.0, pero veo mucha teoría (potencia) y poca experiencia práctica (acto).

Iñakik esan du, esan, baina aitortu behar dut neuk ere izan dudala sentsazio hori berori behin baino gehiagotan. Partekatzea, ezagutzaren eraikuntza kolektiboa, feedback-a, elkarrizketa... Eta zertan-non-noiz gertatu da hori? Nola? Kasuak pentsatzen hasi eta topatzea kostatzen da. Geure arloan gehien bat. Adibide espektakularrik ez behintzat.

Arazoa ez ei dago bitartekoetan, geugan baino:

De cualquier modo, tengo la sensación de que el problema de fondo no está en la tecnología, sino en los usuarios. Sospecho que el espíritu web 2.0 no está muy extendido entre los usuarios, por eso es que las herramientas web 2.0 no desarrollan mucho su potencial interactivo.

Iñakiren gogoeta gordina izan da, baina zintzoa. Horrela geratu zaio berari. Eta geuri?

Has gaitezen bertotik, Karrajutik. Partaidetza (horretaz ere galdetu digute gaur goizean), bilatzen duguna eta espero duguna. Ondo da. Zer partaidetza izan dugu? Zortzi-hamar lagunek bidali digute artikuluren bat inoiz. Hogei, hogeita hamarren batek egin dizkigute ekarpenak iruzkinen bidez. Partaidetza da hori? Argi eta garbi: BAI. Eta inportanteena, zenbat jendek irakurtzen du hau? Estatistikak hartuta eta prudentziaren eta zentzunaren galbahe guztiak pasatuta estimazioa eginez, berrogeita hamarren bat esango nuke. Hori ere partaidetza da. Ala ez?

Zer nahi genuen bada? Gehiago? Nahi bai, beti. Espero genuen? Nik neuk behintzat ez. Beharbada espektatiben neurrian dago koxka.

Hala ere, egon liteke beste faktore bat etsipena sor dezakeena, publiko falta baino larriagoa nire ustez. Ez dakit zelan deitu. Akaso psikolastoaren ziklo etengabea. Ideiak, iritziak, albisteak bota, jaso, jorratu, tratatu, landu, jardun eta jardun, baina hori guztia ezertan ez dela gauzatzen sentitu. Akabuan alferrik edo ari zarela senti dezakezu.

Karrajua ez dugu itxiko, ez. Gainera, beste endredo batean sartuta gutxiago. Baina Iñakik esan duen modura honek guztiak beste karga bat ere ekartzen du, informazioaren eta elkarrizketaren sobredosia, eta haren tentsioa eta estresa. Horrek guztiak ezer ez digula ekartzen sentitzen hasten bagara, okerrago.

Ez dakit 2.0 edo dena delako botika honek zenbat gaitz eta zelan sendatuko dituen. Seguruenik ez esaten den beste, eta botika aipatze hutsarekin gutxiago. Hala ere, oraindik esango nuke gure botikinetan laster batean beharrezkoa izango dela, hori bai, betiko tiriten eta merkrominaren ondoan. Testatzen jarraituko dugu apur batean, ezta?

PD. Iñakiri egin duen ahalegina eta utzi dizkigun gogoetak, ideiak, materialak eta lan guztiak eskertu barik ezin amaitu. Penaz baina eskerrik asko, zorte on, eta berriro jausten bazara tentazioan, badakizu non gaituzun. ;-)

Txotxolokeriak

Ez zaizue inoiz pasatu? Bolada batean berba bat atzetik dabilkizula ematen du. Erlaziorik gabe han eta hemen entzun edo pentsamendura etortzen zaizu. Egunotan euskaraz (eta hizkuntza guztietan) sinonimo asko dituen batekin pasatu zait niri.

Sinonimo batekin definitu du gaur batek "kuadrilategi" egitasmoa, eta irakurri dudana interpretatzen jarraituta egiten ditugun beste hainbat gauza ere adiera berdinarekin ezaugarrituko lituzkeela begitandu zait. Hori ez da serioa, ez da inportantea... Inportantea "Y" da.

Atzo Leireren Frantziako tourrekoak irakurtzen... Hango teknologia eta hango bitartekoak hona ekarrita...pentsatu. Eta zenbatek esango ligukete "Ba! Hori guztia X bat baino ez da"?

Eta entzun diet gero auzokideei Tas-Tasen. Berbalaguna, euskara elkartea... hau eta bestea egiten dela. Eta batzuen ahotsa berriro: "Ba! Xak!"

Eta Euskara Irakasleak han dabilela, jendea dabil batzen apurka-apurka. Gauzatxo batzuk esaten dira... Tira. "Bo! Beste X bat! Inportanteena "Y" da.

Eta zer esanik ez! Esaizu helduen euskalduntze-alfabetatzean zerbait berria behar dela, ikuspegi irekiagoa behar dela, gauzak betiko triunbiratoaren menpetik atera behar direla. Eta entzungo dituzuen guztien hasieran X bat egongo da, eta gero Xen adiera esparrua hedatzen joango da, lotura semantikoaren kateak berbak eta esakuneak ekarriko ditu parrastaka. Patologia, ostrazismoa edo anatemizazioan amaitu arte. Triunbiratoaren purrustadak.

Eta pentsatzen paratzen zara. Egunean zehar esan-entzun ditudan gauzetatik (edozein hizkuntzatan) zenbatek gaindituko lukete X kategoria hori? Gehienek ez. Eta egiten ditugunak? Berdintsu. Eta, txarrena, hotzean pentsatuta Y kategoriako zenbat ez dira Y jantzi soilak? X kategoriatik (handi)ustez altxatutako mozorroak. Y plantak egiten Xaren ustezko miseriak estaltzeko.

Letretakook ez gara izaten matematiketan onak. Baina egingo nuke X askok ez dutela Xⁿ egiten, akaso Y da X askoren batuketa. Edo, ezpabere, azken batean den-dena da X.

Enpin, baten batek esan zuen modura: "Pilosopia baino, hobeto oilozopia".

PD. Eta beste batzuek guretzat 0 balioa duen X bati 700 ematen diote.

"El euskaltegi" aztertuta

Badakizue Karraju honetatik gustatzen zaigula euskararen inguruko kontuetatik harago hizkuntzaren irakaskuntzarekin lotura duten kontu eta pertsonei jarraipena, eta ahal bada, haiekin harremana izatea. Horrela bada, gure lagunen artean ELE edo gaztelaniaren irakaskuntzan dabilen jendea ere badugu, bi (hurbilenak) aipatzearren :Ibilbideako Iñaki edo Tres Tizaseko laukotea adibidez. Ekarpen eta ideia interesgarrien iturri ditugu bi hauek eta beste hainbeste.

Tres Tizasekoek hain zuzen ere, sorpresatxoa eman digute aste honetan. Aspaldian zabaldu zuten "Te cedo la palabra"  txokotxoa, hor "erresidenteak" ez diren blogariak gonbidatzen dituzte lantzean behin, eta aste honetan gonbidatu benetan interesgarria ekarri digute: Leonor Quintana.

Leonor gaztelania irakaslea dugu, Grezian dihardu, eta ELEren (gaztelaniaren irakaskuntza) munduan interneteko saltsero bizienetako bat da. Bere blogetik aparte, TodoEle eta Comunidad Todoeleko sustatzaile eta partaide aktibo dugu, eta beste hainbat salsatan ere badabil.

Eta Leonorrek proposamen benetan bitxia ekarri digu Tres Tizasera. Vaya Semanitako "Euskaltegi" sortako sketch batetik behaketa-azterketa didaktikoa egin digu. Gauza batzuk ikusi ditu Leonorrek esketx horretan. Azpimarragarriena nire ustez, gogoeta didaktikoa bistan eta eskura ditugun elementu kotidianoetatik ere abiatu daitekeela erakustea izan da. Ariketa interesgarria izan da eta ezin izan dut hona ekartzeko tentazioari eutsi. Beraz, Leonorren beraren baimenarekin (mila esker, gracias, ευχαριστώ) artikulua itzuli eta hemen duzue:

Oso dibertigarria da ETBren bideo hau, H2ko ikasle eta irakasleentzat batez ere. Baina jo dezagun hau benetako klasea dela... Zer esan genezake?

1. H1 edo H2 klaseko hizkuntza bezala erabiltzea. Andereñok H1 (gaztelania) baino ez du erabiltzen, gehiegi eta sobera, kasu honetan arrazoiek ez daukate zer ikusirik metodologiarekin, telebistarekin baino, bistan dago. H1en erabilera, duda barik, faktore askoren menpe dago, helburuak eta programa betetzeko denbora besteak beste, eta askotan komenigarria ere izan daiteke, baina nire ustez ahalik eta gehien mugatzen ahalegindu beharko genuke. Comunidad Todoelen horri buruzko eztabaida bat dago eta bisitatzea gomendatzen dizuet bide batez.

2. Afektibitatearen garrantzia ikaskuntzan. Alfredo eta Edorta ikasteko motibazioaren bi muturren ereduak dira. Ikasleak animatzea irakaslearen lanaren partea dela uste dut, baina aldi berean ikastaldean oreka mantendu behar da, inork geure arreta monopolizatu gabe, horretarako guztien parte-hartzea ahalbidetzen duten teknikak beharko genituzke, talde-lana bezala. Era berean ikasleen adina, izaera eta ikasteari buruz hark dituen ideiak errespetatu behar dira, inor baztertuta eta lekuz kanpo sentiarazi gabe, Alfredo bezala. Aukera eman behar zaie guzti-guztiei, eta ez ideia pedagogiko ultraberritzaileei neofitoaren grinarekin itsu-itsu eutsi.

3. Errorearen trataera. Hizkuntzen irakaskuntzan berebizikoa da ikasleari ulertaraztea errorea oso produktiboa dela eta arriskurik hartzen ez duenak gutxi ikasiko duela. Hala ere, zeintzuk errore zuzenduko ditugun ikusi behar da, eta, batez ere, nola zuzendu. Kontrakoa pentsatu daitekeen arren, neure esperientziak diost helduak sentiberagoak direla honetan. Nik neuk kezka berezia dut, nahi dut ikaslea erroreaz konturatzea, baina ez dut honekin larritzerik nahi, eta aldi berean, arduratzen nau erroreok hasierako etapetan arretarik ez emateagatik fosilizatzea, horretarako moduak aurkitzea da nire kezka.

4. Agindutako atazen egokitasuna. Dudarik gabe, irakasle ona ikasleekin arduratzen da, baina era berean arduratzen da ikasleari ataza bat eman baino lehen hura egiteko beharko dituen informazioa eta ereduak ematen. Nola emango dizkiogu orduan, edozein gai eta mailatan, egiteko moduan ez dagoen lanak? Baina, kontuz! Ez gaitezen kontrako muturrean eror, eta ez dezagun ikaslearen gaitasuna gutxietsi.

Bufa! Irakastea konplexua da benetan eta zuen esperientziak eta ikuspuntuak ere ezagutu nahi nituzke. Nik bideoa ikusi ondoren neure gogoetak kontatu baino ez dizuet egin.

Leonorren analisiari gehitzekorik? Zer diozue?

VSko sketch batetik hau ateratzen badugu, benetako klase batetik zer ez genuke aterako? Ezta?

Lotura: Leonor Quintana: Comunidad Todoele (Tres Tizas)