!name-ren blog-a

Iruñeko bi euskaltegiren aurkako erasoak salatu ditu AEK-k

Iruñeko bi euskaltegiren aurkako erasoak salatu ditu AEK-k - Iruñeko euskaltegien kontrako erasoak. [Berria]

Alarma pizteko moduko albistea edo besterik gabe joango den gertakaria izan liteke hau. Nork, zer, zergatik eta zertako galderei segun-eta zer erantzuten zaien. Baina arrautzak, pintura eta halakoak botata entzuten direnak entzuten direnean, norberari halakoak edo gogorragoak jausten zaizkionean ere zer edo zer esanda ez dugu bekatu handirik egingo, ez da?

Qalitatea

Qalitatea - Ugaritu egin zaizkigu kalitatea neurtzen ei duten ziurtagiriak (Q, ISO, AENOR...). Hezkuntzaren munduan ere aspalditxo gabiltza kalitatearen kontu honekin aztaka. Kalitatearena autu garrantzitsua dela ziur naiz baina ziurtagirien kontu horrekin zalantzak ditut. [Plisti-plasta]ren post-aren hariari tiraka..
Urregorrizko, urrezurizko eta urreplantako Q sariak bala-bala dabiltza. Enpresa mundutik hezkuntza-mundura ere zabaltzen hasi dira. Ez dut ezagutzen horietarikorik jaso duen euskaltegirik, baina egingo nuke askok gustura ipiniko luketela sarrerako bitrinan.

Hauekiko ikuspegi kritikoa ere agerten da hala ere. Zabaldu.com-en bidez heldu zaidan Garan argitaratatako artikulu hau irakurri baino ez dago.
Euskaltegion norantzakoaz darabilgun foroteman ere kalitatearen aipuak bota dira sano.

Eta zertaz gabiltzan kalitateaz dihardugunean ba? Neure psikolastoa egin orduko adituengana jo dut: www.euskalit.net- "Kalitateko Euskal Iraskundea" (iraskunde horren inguruko okurrentziak jasotzeko foroa zabaldu ez zabaldu nago). Ea hauek zer dioten.

Dokumentu hau daukete berton: Zer da erabateko kalitatea/bikaintasuna? (pdf-en eta euskaratu barik). Ea ba, irakurritzen hasiko gara (gaztelaniaz C2 atera nuen lehengo egunean).
Erabateko kalitateari ematen ei zaizkio halako sariak, zer da erabateko kalitatea?

La Calidad Total -Excelencia es una estrategia de gestión cuyo objetivo es que la organización satisfaga de una manera equilibrada las necesidades y expectativas de todos sus grupos de interés, es decir, en general, los clientes, empleados, accionistas y la sociedad en general.

Tira, kalitatea=guztiak pozik antzeko zerbait barruntatzen dut hemen. Enpresa munduan kalitatearen kontzeptuaren bilakaera honela deskribatzen dute:

Niri neuri bigarren ikuspegi horrek ez dit kontzientzia arazorik batere ematen, sinatu ere egingo nuke neurri handi baten.

Kontua bestelakoa da ordea. Kalitateaz diharduten horiek guztiek (baita guk geuk ere) hori guztia hartzen dute aintzat? Hori guztia betetzen dute?

Plistiren koinatuagan (bezeroa) eta haren medikuagan (langilea) ez dirudi satisfakzio handia lortu denik.

Gurean ere horrelako kalitate-ereduak nahi ditugu? Hori daukagu gogoan kalitateaz ari garela?

Berbalaguna: barre eta negar

Karrajua.org-ekin hasi naizenetik berbalagunaren aipurik ez dut apenas egin, gaur berbalagunetik bueltan konturatu naiz. Eta gaur berbalagunaren inguruan gainera kontu pare bat agertu zaizkit, biak seriotasuna eta alegriaren ingurukoak.

Bateko berba-mintza-parraplalagunen inguruko komentarioa heldu zait gaur: horiek ez dira kontu serioak, hori ez dela euskalgintzak behar duena, euskarak "ekintza" serioagoak behar dituela,,... Tira ba, berbalagunean hori guztia egia dela konturatu naiz.

Asteroko berriketan gabiltzala momentu bat ailegatu da solaskide biak NNN errepidea gurutzatzean halako ataskoa eduki dutena: Zioten, genion, zenioten, zizkion.... A ze kristoa! Asmatu ezinik derrepentean, biak argitu guran eta neuri begira, ni (superrirakaslea fueradeserbizio) barrez,...elkarri begira eta.... denok barrez. Tira, hemendik aurrera "nik ez nuen ordaindu, karneta gurasoek ordaindu lrllrxrlrr" esango dut letxes! Barre gehiago. Bitartean alboko tabernan bilbainadak: Enekerrisaskisimosalpasarrporrelsendejaaaaa,....! Barrea baretu barik, deskojonojenerala,....

Eskerrak etxerako ordua ailegatu dela, ezpabere...

Arrazoia ba, honako gauzak ez dira batere serioak. Ze jende serioari horrelako gauzek negargura ematen diote.

Enfin, ... ez diamante, ez perla, ez urregorririk... alegrantzia baino ez dago hoberik!!

Hizkuntzen Portfolio Elektronikoa

Hizkuntzen Portfolio Elektronikoa - Hizkuntzen Portfolioa Europako Kontseiluaren ekimena da. Papereko argitalpenaren ondoren bertsio elektronikoa datorkigu orain.. [IKTak.net]

IKTak.net-en irakurri dugu albistea. Europako portfolioa orain bertsio elektronikoan. Ez da on-line portfolioa, ordenagailura jaitsi beharreko aplikazioa baino, hemendik jaitsi daiteke eta jaisteko erregistratzea-edo eskatzen du (nik birritan jaitsi dut eta bietan erregistratu behar izan dut, izen berdinarekin bietan, tira ba!). 20 mbtik gorako artxiboa da (windows bertsioa).

Instalatu eta probaten hasi naiz, interface-a ingelesez eta frantsesez baino ez dago. Programara sartzean berriro erregistratzea eskatzen du, kasu honetan norberaren datu pertsonal batzuk sartzea: izen-abizena eta e-posta helbidea. Ondoren ama-hizkuntza eta interesatuta gauden hizkuntzak aukeratzeko diosku. Nik gaztelania jarri dut ama-hizkuntza eta besteetan gehiago-gutxiago dakizkidanak: euskara (badakit ezta?), ingelesa, galiziera eta italiera. Hizkuntza bakoitzaren pasaportea, dossierra eta biografia egin dezakezu, paperezko bertsioan bezalaxe. Baina hemen polito ipinita eta beste itxura batekin.

Pasaportea betetzen hasi naiz, hizkuntza desberdinetan neure maila zein izan daitekeen zehazteko. Ez dut autoebaluazio galdetegi zehatza egin (neure ingelesak ez du hainbesterako ematen, bistan dago, je, je, je,...), hizkuntz-gaitasunen profila edo mailaketaren koadroa besterik ez, eta spanish & basque C2 "atera" dut (autoebaluazioa>autotitulua diseinatzen nabil), beste hizkuntzetan berriz alde handiak nabaritu ditut: ingelesez A1 (ulermena eta mintzamena) eta B1en (irakurmena) artean nabil, italieraz berdin baina alderantziz: ahozkoetan B1 baina idatzizkoetan A1-A2.

Galizierarena egin zait kuriosoa, gehien bat euskara ikasle askoren egoeran sentitu naizelako. Aita galiziarra daukat eta txikitatik entzun dut inguruan, arazo barik ulertzen dut baina kontaktu gutxi eduki dut galizierazko idatzizko testuekin. C2 (ulermena eta irakurmena) eta A2ren (idazmena) artean nabil neure pertzepzioan. Kuriosoena galdera batzuei zelan erantzun ez naizela seguru egon: Testu teknikoak ulertzen dituzu? Ohiko gaiei buruzko artikuluak irakurri ahal dituzu? Jendearekin ohiko topikoen gainean hitz egin dezakezu? Bai, jakina, galizieraz ez bada gaztelaniaz hitz egin dezaket, galiziar gehienek ulertzen dute gaztelania,... galizieraz egin nezakeen? Baiezkoan nago, baina gaztelaniaz egin ahal denez...

Pentsatzen dut euskara ikasle asko euskararekin halako egoera baten egongo liratekeela. Egin ahal duzu? Baliteke, baina erdaraz egiten denez, edo, Ez dakit, ez dut inoiz probatu behar izan.
Hizkuntza minorizatuek aldagai batzuk sartzen dituzte halako galdetegietan. Jarrera kontuak nahasten dira ezagutza kontuekin, sarritan ahal baino nahi edo behar da klabea. Argi dago "Hizkuntza hori egiten den lurraldera bidaia egiten duzunean hotelei buruzko informazioa eskatu dezakezu" bezalako galderak ez direla esanguratsuak. Hizkuntza minorizatuak sarritan hipotesian bizi izaten gara eta: Uste duzu halako kasu baten jakingo zenukeela....?.

Tira, edozelan ere interesgarria da Europatik datorren hau. Neure ustez behingoagatik hizkuntza erabiltzeko gaitasuna ebaluatzeko ahalegin erreala egiten delako, eta ez hainbeste hizkuntzaren gaineko ezagutza edo hizkuntza horretan gurutzegramak egiteko abilidadea. Hizkuntzaren erabilera sustatu nahi duen inguru honetan bereziki interesgaria. Honek, nire ustez, gure ebaluazio-irizpideak eta ondorioz programak, helburuak, edukiak eta metodologia bera berraztertu eta gaurkotzera eroango gaitu laster baten.

Ebaluazio tresna honen erabilera didaktikoak ere zer esana eman behar luke. Ideiarik?

Ea nork-noiz euskaratzen duen, eta ea web2.0 bertsioa noizko (on-line portfolio konpartitua eta etiketatua).

Ikasteko bloga

Lehengo egunean sarean euskara ikasteko "metodoak" eskegi dituzten gerrilariak ekarri nituen atzera. Gaur "El blog para aprender ingles" izeneko bat topatu dut amarauneko hariei tiraka.

Egin duena ez da halako "gerrilaria", ingeles irakasle profesionala baino. Hala ere, beste metodoen ezaugarri berdintsuak dauzka: syllabus estruktural antzeko baten oinarrituta, "lesson"etan antolatuta,... Nahikoa klasikoa beraz.

Aurrerapauso teknologikoa(bloga)/atzerapauso metodologikoa(lesson 1) delako horren beste bertsio baten  aurrean egon gaitezke ikuspegi "moderno" batetik ikusita. Neuk ere (aitortzen dut) zerbait modernoago, fashionago eta taskbased-communicative-strategical-ago aurkitzeko ilusioa egin dut esteka sakatu orduko.
Irakurtzen hasita ez dut dezeptziorik hartu hala ere, gauza bigatik gehien bat:

• Irakasle profesional batek ingelesa lantzeko baliabideak jarri ditu sarean, libre eta denon eskura. Azalpen onak eta hurbilak ematen saiatu da, dena argi antolatzen ere bai. Bere "jakinduria" ez ezik, lan egiteko era ere denokin ari da konpartitzen, eta ahalegin hau egiten duenak lanarekiko ilusioa behintzat eduki behar du.
• Haren jokabide metologikoa lar klasikoa izan daiteke AOI alderdiko afiliatuontzat, baina metodotik harago, komunikazio era berriak (bloga) gauzak funtzionatzeko era berrien zantzuak ere ekarri ditu: ekarpenak, erantzuna, eztabaida, ikuspuntu desberdinak,... Irakasleak ezin du hain "ex cathedra" berba egin, ezin ditu bere "ikasleak" kontrolatu, eskaini eta erantzuna jaso ere egin dezake.  Plisti-plastak aipatu zizkigun transparentzietan agertzen ziren ikasteko era berriaren ezaugarri batzuk barruntatu ditut hemen: kolaborazioa, ezagutzara sarbide librea, deshierarkizazioa,... Hemen adibide tonto bat.

Bloga ez da modernitatearen eredu-eredua izango, baina  ingurune (itxuraz) klasikoenetan ere gauzak egiteko modua aldatzen ari dela sumatzen da. Aurrerapauso metodologikoak ez dira programa eta materialen diseinuan soilik ematen nonbait.

Podcast berria: Joxe Aranzabal

Errezeloak Interneten gainean - Zenbait idazlek ez dute begi onez ikusten Internet eta beronen inguruan egosten ari diren aldaketak. Beldurragatik ote? [Joxe Aranzabal]

Joxe Aranzabal blogari eta sarelari ezagunak faroa blogean berrikuntza sartu digu: podcast-a, hau da, post-ak irakurri ez ezik, entzun ere egin ditzakegu. Ez da lehenengo podcast-a, baina nik dakidala blog pertsonaletan lehenengotzat jo dezakegu.

Podcast-en aukera didaktikoez konturatzen hasi garela dirudi, aurreko mezu baten hemen komentatu nuen eta iktak.net-en ere artikulua egin dute honetaz. Seguru nago hezkuntzaren munduan ere horretan dabilela baten bat.

Joxe Aranzabalen podcast-a entzun dut (bide batez, zelan deitu euskaraz podcast-eko post-ari? post-kasta, mezukasta,...?) idatzia irakurri barik. Gustatu zait gauzak kontatzeko era hau. Zeure ahotsa grabatzeko eta entzuteko lotsak uzten badizu jendeari errazago egiten zaio esaten duzuna entzutea irakurtzea baino.

Markatu dudan artikuluan hain zuzen ere idazle batzuek internet eta teknologiarekin dauzkaten errezeloez eta arazoez dihardu.

Ni, beti bezala, asuntua gurera ekartzen hasi naiz. Gure sektoreko teknofobiaz akordatu naiz hain zuzen. Joxek deskribatu dituen jarrerak eta usteak gurean ere zabalduta daude duda barik. Baita kontrakoak ere, teknofilia neurrigabea, hau da, teknologiarekin itsututa dabiltzanak.
Kontuak kontu sarelari gutxi gabiltza euskaltegien mundu honetan, edo hala iruditzen zait niri behintzat.Arazoa komunikaziorako teknologia izan daiteke, hura menperatzea eta hartara egitea neurri baten. Ez nago seguru-seguru baina. Dudan nago euskaltegietako karrajuetan komunikazio-jarioa karraju birtualotan baino askoz handiagoa ote den. Hau da, arazo teknologiko hutsa baino ez daukagu? Ala bitartekoak barik beste zerbaitek egiten digu huts?

Tira ba, hemen daukazue Joxeren ahotsa zeuek ere entzuteko:

powered by ODEO