Berbalaguna: barre eta negar

Karrajua.org-ekin hasi naizenetik berbalagunaren aipurik ez dut apenas egin, gaur berbalagunetik bueltan konturatu naiz. Eta gaur berbalagunaren inguruan gainera kontu pare bat agertu zaizkit, biak seriotasuna eta alegriaren ingurukoak.

Bateko berba-mintza-parraplalagunen inguruko komentarioa heldu zait gaur: horiek ez dira kontu serioak, hori ez dela euskalgintzak behar duena, euskarak "ekintza" serioagoak behar dituela,,... Tira ba, berbalagunean hori guztia egia dela konturatu naiz.

Asteroko berriketan gabiltzala momentu bat ailegatu da solaskide biak NNN errepidea gurutzatzean halako ataskoa eduki dutena: Zioten, genion, zenioten, zizkion.... A ze kristoa! Asmatu ezinik derrepentean, biak argitu guran eta neuri begira, ni (superrirakaslea fueradeserbizio) barrez,...elkarri begira eta.... denok barrez. Tira, hemendik aurrera "nik ez nuen ordaindu, karneta gurasoek ordaindu lrllrxrlrr" esango dut letxes! Barre gehiago. Bitartean alboko tabernan bilbainadak: Enekerrisaskisimosalpasarrporrelsendejaaaaa,....! Barrea baretu barik, deskojonojenerala,....

Eskerrak etxerako ordua ailegatu dela, ezpabere...

Arrazoia ba, honako gauzak ez dira batere serioak. Ze jende serioari horrelako gauzek negargura ematen diote.

Enfin, ... ez diamante, ez perla, ez urregorririk... alegrantzia baino ez dago hoberik!!