autoikaskuntza

Nola egiten ditudan zuzenketak

Lehengo batean, ‘fresh learning’ izeneko artikuluan nioen ebaluazio-mota guztiak direla baliagarriak baina autoebaluazioa dela autoikaskuntzaren modurik berezkoena. Hurrengo pasartean autoikaskuntzak erreferentzia eta gaitasuna dituela beharrezko esaten nuen. Praktikara jaitsita, nahiz eta nirea oso eredugarria izan ez, erroreen zuzenketa (ebaluazioaren atal bat soilik) nola egiten dudan adieraziko dizuet.

1.Bogako idazlanen zuzenketa.

Tomasek uste du bizimodu hori oso gogorra dela eta Julenek erantzun dio horrela jarraitzen badutela badute, oso txarto pasako dute dutela...

Okerra ezabatzearena eta forma zuzena ematearena da autozuzenketatik urrunen dagoen modua baina kontuan izan behar da ikasleak zuzenketa-masa altua izaten duela astean eta lan kognitibo arina eskatzen dion zuzenketa ere izan behar duela.

2.Tutoretzarako idazlanen zuzenketa.

Tutoretza baino bi edo hiru egun lehenago bidaltzen didate idazlana postaz eta hona zuzenketa:

Atzo goizean bi ordu egon nintzen telebista aurrean. Neka-neka eginda nengoen eta ez nuen burua gauza konplikatuetarako. Zigarroa piztu eta izugarrizko irudi nazkagarriak dauden telesail horietako bat ikusiz egon nintzen.

Urdinez daudenak zuzendu beharrekoak dira. Horiz daudenak biziki egokiak direnak, eta azpimarratutakoak beste modu batean formulatu beharrekoak; egia esan, azpimarratu ordez, Wordeko oharrak erabiltzen ditut honetarako eta testuari buruzko ohar orokorragoak egiteko.

Honezkero, konturatuko zineten  lehenengo eta bigarren zuzentzeko moduaren artean badela alderik. Batetik, ikasleari berari eskatzen zaio zuzentzea edo birformulatzea eta bestetik, errefortzua eskaintzen zaio alderdi onak ere nabarmenduz. Baina oraindik ere urratsak eman behar dira autonomiaranzko bidean. Bigarren zuzenketa modu honek monitorizazio lana tutorearen / irakaslearen esku uzten baitu.

3.Tutoretzako mintzamen-saioen zuzenketa

Tutoretza guztietan mintzamen-saio labur bat (5-10’) grabatzen dugu eta ikasleari ematen zaio grabazioa etxean zuzen dezan. Hurrengo tutoretzan irakaslearekin batera entzuten du grabazioa eta zuzenketa proposamenak egiten ditu ikasleak (betiere esaldi literaletan oinarritutakoak). Tutoreak ikaslearen zuzenketa osatzen du.

Zuzenketa-mota honetan ikasleek hartzen dute beren gain monitorizazioaren pisu osoa eta oso modu desberdinean ekiten diote lan horri. Batzuek entzun ahala hartutako apunteak ekartzen dituzte. Beste batzuek transkripzio osoak egiten dituzte… Kontu honetan garrantzitsua da zehatz aritzea, ez du balio adibidez ‘konpletiboak ahaztu ditut’ esateak, esaldi literalekin jokatu beharra dago, monitorizazioa egokia izan dadin.

Oro har, hiru zuzenketa-mota hauek konbinatuz lantzen ditugu erroreak, alor honetako autoebaluaziorako bide egiten dugulakoan, lan-karga kognitiboa orekatuz, erreferentzia eskainiz eta gaitasuna eraikiz.  Zuzenketaren alorrean, urteetako esperientziak esaten digu tutoreak esandakoak baino pisu askoz handiagoa duela ikasleak berak aurkitutakoak.

Baina hau guztia ez da ebaluazioaren zati bat baino, honekin batera eta are gehiago autoebaluazioaz ari garela beste ebaluazio tresna batzuk baliatu beharra dago, besteak beste portfolioa,  bakarra aipatze aldera, autoebaluazioan duen garrantziagatik. Baina nahikoa pazientzia izan duzue gaurkoz eta beste batean arituko gara horretaz.

Argazkia: Red ink. [phil h]. Lizentzia.

#freshlearning (2)

Aurreko mezuan autoikaskuntza dagoen atakatik ateratzeko hemeretzi irizpide nagusi zirrimarratu ditut. Lan horretan jarraituko dut oraingoan ere.

20. Irakasteko modua baino garrantzitsuagoa da ikasteko modua.

21. Praktika didaktikoak ikas-prozesuan partaide direnen ideia didaktiko adostuen ondorio izan behar du.

22. Edozein curriculum edo paradigma didaktikoren balioa eragindako praktikaren neurrikoa da.

23. Ikaskuntza-prozesuaren konplexutasunaren ondorioz, gaur gaurkoz
metodologia oro dago beta fasean.

24. Planteamendu mekanizistak murriztaileak dira ikas-irakaskuntzaren antolaketan eta inplementazioan.

25. Didaktikariei, ikasleei eta irakasleei administrazio-kudeatzaileei besteko
erabakimena aitortu behar zaie.

26. Hizkuntzen ikas-irakaskuntzan, gutxienik arauak besteko pisua du estrategia komunikatiboak.

27. Ohiko ikaskuntza eta ebaluazio-atalei (zuzentasuna, aberastasuna…)
eraginkortasun komunikatiboa gehitu behar zaie.

28. Trebetasunen pisuak eta nolakotasunak erabileraren neurrikoa izan behar du. Ez, adibidez, entzumena arindu eta idazmena astundu.

29. Elkarreraginaren lanketak eta neurketak berezkoa izan behar du. Kontua ez da elkarreragina erabiltzea  zuzentasuna eta abarrak neurtzeko.

30.    Autoikaskuntza ez da bigarren mailako ikaskuntza edo ikaskuntza osagarria (hori ere bai, nahi izanez gero). Inguruabarrez gain, ikaslearen hautu metodologiko izatea du helburu.

31. Autoikaskuntzak uztartu egin behar ditu indargune duen pertsonalizazioa eta ikasketa esparru soziala.

32. Autoikaskuntzaren eta ohiko ikas-irakaskuntzaren arteko mugak lausotu egin behar dira eta continuuma osatu.

Bertan bukatzen dira oraingoz, bururatu zaizkidanak. Badakit erraza dela esatea eta zaila egitea baina zuhaitza apur bat astindu nahi badugu eta fruituren bat jaso, ideia batzuk izan behar ditugu makila.  Freshlearning, adiskidea ;-)

• #freshlearning (1) (aurreko artikulua)

Argazkia: Perfect Summer Melonscape! Josh Liba. Lizentzia

#freshlearning (1)

Autoikaskuntza deiturikoan, BOGA programaren altzoan, aritzen den irakasle-tutore horietako bat nauzu. Eta kezkatuta nago. Aspaldi batean bogan aritu beharrean, zian ari garelako errezeloan. Honelako sistema batek behar duen etengabeko berritze-prozesua geldi dagoelako ustean, berrikuntza hori eraiki behar dugula uste dut. Eta horretarako guk ere leihoak zabaldu eta  leku egin behar diogu freshlearningari: desikasi berreraikitzeko.

Ondoren, lan honetan abiapuntu izan litezkeen zenbait ideia botako ditut tupustean. Horietako batzuk autoikaskuntzari dagozkio zuzenean, orokorragoak dira beste batzuk, ostera. Hatoz:

1. Euskararen autoikaskuntza ez da edukietan edota teknologian ardaztuko. Interakzioa izango du muin.

2. Ez da ‘zer ikasi?’ galderatik abiatuko, ’zer egin?’ galderatik baizik.

3. Programa eta curriculum itxi, estatiko eta ezarrien hormak hautsi eta prozesu dinamikoa eta pertsonalizatua bultzatuko du.

4. Ez da egoera komunikatiboen simulaziora mugatuko, benetako komunikazioa bilatuko du.
5. On-line eta Off-line sareak izango ditu erabilera esparru.

6. Ikasleak ez dira Gargantuak: input-jale eta output-igorle.

7. Irakaslearen lana da bere lan-esparruari dagozkion sareetako komunikazio-emariaren kantitatea zein kalitatea zaintzea.

8. Irakasleak prest egon beharko du aldez aurretik egituratu gabeko egoeretan ere lan eraginkorra egiteko.

9. Autoikaskuntzan irakaslea ez da pilotua, kopilotua eta bidaia-laguna baizik.

10. Autoikaskuntza ez da inola ere bakar-ikaskuntza, komunitatea eta elkarlana izan behar ditu jarduera-eremu. Proiektu poligestionatuetatik abiatuz.

11.  Autoikaskuntza prozesu aktiboa da; ikasle aktiboa du, beraz, subjektu eta objektu.

12. Jakin-mina eta motibazio emozional positiboa dira ikasle aktiboaren ezaugarri eta ikas-prozesu iraunkorraren berme.

13. Ikastearen helburua erabilera bada, bihotza burua bezain garrantzitsua da. Hizkuntza ez da ikasketa objektu soila.

14. Ikasle helduak autonomoa izan behar du, baita autonomia-maila erabakitzeko orduan ere.

15. Zertifikazioa ez da ikas-prozesuaren gidaria izan behar. Ikasle batzuei ezarritako aldian aldiko zedarria baizik. Ikaskuntza zertifikatiboaren gehiegizko dimentsionamendua degradazio zantzua da.

16. Zertifikazioaren gehiegizko dimentsionamenduak gehiegizko baldintzapena eragiten du ikas-prozesuan.

17. Ebaluazioa prozesu konplexua da, erantzun zuzena edo okerra neurtzeko
 itemetatik haragokoa.

18. Ebaluazio-mota guztiak dira erabilgarri baina autoebaluazioa da
 autoikaskuntzaren ebaluaziorik berezkoena.

19. Autoebaluazioak, baliagarria izan dadin, ezinbestekoak ditu gaitasuna eta
erreferentzia.

Argazkia: No te tengo miedo, que lo sepas.  Markel 2007 Flickr-en. Lizentzia.

• #freshlearning (2)

Ziborgak, hibridoak eta Robinsonen uhartetxoa

Badakizu zer den ziborga. Erdi mekanikoa erdi organikoa den izakia, alegia. Erdi eta erdi ez, baina zu eta biok ere apur bat ziborgak gara. Gure arteko komunikazioa makina batek ahalbideratzen du une honetan. Argi dago, dena den,  gero eta integrazio maila altuagoa lortu eta lortuko dugula makinak eta gizakiok, teknologia gero eta nonahikoagoa da eta. Nonahikoa? Ez, pentsa! Bada gure gizartean lekutxo bat, Robinsonen uhartetxo bat, oraindik konkistatu gabea, ikasgelaz ari naiz, jakina.

Badakizu zer den hibridoa. Izaera desberdineko elementuen konbinazioa. Gurera etorrita dimentsio fisikoa eta birtuala nahasten dituena. Gero eta  irakasle eta ikasle gehiagok duguna eta euskaltegietan autoikaskuntza geletan hesituta eta koarentenan bizi arren, guztia kutsatzen hasi dena, Robinsonen uhartetxoa bera arriskuan jartzen duena.

Baina galde egiozu zeure buruari  teknologia eta birtualitatea arriskua ala aukera diren. Gaixotasun ala sendabide. Oztopo ala baliabide. Erantzuna ziur asko ezin da borobil-borobila izan. Halere, arriskuak arrisku (eta horrelakoak ere badira), ziur naiz, zuk eta biok, nire lagun ziborga, baliabidetzat dauzkagula. Gauzak honela, egin degiogun begiratutxoa Robinsonen uhartetxoan gertatzen ari denari.

Irudia: Lost in Space. Egilea: Runran. Flickr-en bidez.  Lizentzia

Robinson eta Ostiral ditugu eztabaidan.

Robinsonek beldur apur bat die ziborgei. Irla hiru zatitan banatu nahi du: irlaren zatirik handienean izakiak biziko dira eta euren arteko harremana presentziala izango da; bigarren eremu batean izakiek makinekin harreman mugatuak izango dituzte eta taldekakoak betiere; hirugarren lur-zatikoek banakako harreman libreagoak izango dituzte makinekin.

Ostiralek, ostera, ez du irla zatitu nahi, ez da mugazalea, makinak eta izakiak uhartean libre bizitzearen aldekoa da, eta izaki bakoitzaren esku utzi nahi du harreman moduari buruzko erabakimena, ez die inolako beldurrik ziborgei.

Muturreko teknologiaz baliatuta entzun dezagun beraien arteko elkarrizketa zatitxo bat:

R:  Ikas-irakaskuntza presentzialak , ausentzialaren aldean, komunikazio sinkronikoa eta kalitatezkoa bermatzen du eta horrek jarraitu behar du izaten gure apustu nagusia.

O: Epe laburrera ez dut uste presentziala / ausentziala  izango denik eztabaida. Makinek, zentzurik zabalenean ulertu hitz hau, gero eta kalitate handiagoko komunikazio sinkronoa ahalbideratuko dute eta. Nire ustez ere garrantzitsuena gizakion arteko komunikazioa da baina komunikazio horrek kanal ugari izan ditzake. Ezin ditugu ikasleak elbarritu, ezin dugu historia atzera bota, ezin dugu sarea bazterrean utzi.

R: Ez diot nik sarea alde batean utzi behar denik esaten. Dena ez da sarea, ordea. Ikasleak elbarritu nahi ditudala diozu baina nik ez dut ukatzen dimentsio birtuala onuragarria izan daitekeenik, horregatik uste dut jarraitu behar duela ohiko ikaskuntzak eta horren ondoan autoikaskuntzak eta ikaskuntza konbinatuko taldeak sortu.

O: Nik beste ikuspegi bat daukat baina. Nire ustetan euskaltegiak zerbitzu gune balioanizduna izan behar du. Pentsatzen hasi behar dugu ohiko estandarraren egokitzapenean eta beharrezkoa da horretarako euskaltegi osoari, eta ez gela jakin batzuei, dimentsio birtuala ematea.

R: Begira, Ostiral, nahi duzuna esan, baina nonbait irakurria dut makina batek ordezkatzen duen irakasleak ordezkatua izatea merezi duela.

O: Arrazoi duzu horretan. Baina paradoxa bada ere, laster edo gero teknologia ukatzen duen irakaslea ordezkatuko du makinak eta horrek ere merezia izango du, ba.

Hau da hau, lagun! Zer hizkuntza ote darabilte hauek? Alde egin beharko dugu Karrajua honetatik lehenbailehen, ea nonbait ziborga ez den  jende normala aurkitzen dugun eta komunikazio naturalari ekiten diogun!

Birtualitatearen aukerak

Gaur egun euskaltegietan ditugun bi eredu didaktiko nagusien osagaiak aztertu eta eredu berrien nondik norakoa aurreikusteko asmoarekin, ondo baderitzozue minutu gutxi batzuetan triangeluekin eta dimentsioekin jostatzen arituko gara, baina zaudete lasai azkenean tragoxka eskainiko dizuet eta.

Ikaskuntza presentzialaz arituko gara, lehenbizi. Oinarrian ikasleek, irakasleak eta edukiak osatutako triangelu didaktikoan datza (ikasle ↔ ikasle ikaskuntzaren ikuspegitik laukia ere izan daitekeen arren). Erpinean dauden hiru elementu horien artean, batik bat metodologiak eta ikaslearen ezaugarri kognitiboek baldintzatutako etengabeko jarioa dago. Jarioa bi dimentsiotakoa da: espazio berean ematen da (ikasgelan normalean) eta denbora berean (sinkronian). Beraz, geometriara joko bagenu, bi dimentsiotako irudi triangeluar lau baten aurrean geundeke.

Autoikaskuntza (hau da hau izena!) aztertuz gero, oso ñabardura ezberdinak izan arren, antzeko triangelu didaktikoa antzeman genezake: ikasleak, irakaslea (tutorea) eta edukia. Baina oraingoan hirugarren dimentsio bat ageri zaigu, birtualitatearena alegia; eta beronek, besteak beste, espazioa (birtuala eta fisikoa) eta denbora (sinkronia eta asinkronia) aldarazten ditu. Irudikatu nahi izanez gero, hiru dimentsiotako gorputz geometrikoa geneukake.

Kontu hau ez da hutsala, birtualitateak eragina du edukietan, berauek ikasteko zein irakasteko moduan eta gainera moduluen aniztasunerako bide ematen du. Ondorioz, hemendik aurrera ezer ez da berdin izango, aldaketa sakonen garaian baikaude. Norantz joko duten aldaketok aurreikusten saiatu behar dugu, beraz.

Birtualitateak gero eta gaitasun gehiago izango dituela antzeman daiteke. Ez zait ausartegia iruditzen esatea makinekin edota makinen bidez eskuekin eta begiekin komunikatzetik komunikazio integralera igaroko garela. Gurera ekarrita, oso urrutira joan gabe, gaur egun modu birtualean mintzamena lantzeko eta atzeraelikadura pertsonalizatua emateko ditugun zailtasunak gainditu egingo ditugula esan nahi du honek. Eta ondorioz, ikaskuntza eredu erabat birtualak abiarazi.

Baina kontua ez da hemen amaitzen. Orain bi edari besterik ez ditugu prestatzen: batak, %100ean presentzialtasuna du osagai; eta bestea konbinatua da: %80an birtualtasuna eta %20an presentzialtasuna nahasten ditu. Baina badira bezeroari eskaintzeko moduko beste hamaika konbinazio posible eta nire ustetan gero eta karta zabalagoak eta pertsonalizatuagoak eskaini behar ditugu euskaltegietan. Halere, kontuz mozkortu gabe, badakizue tentuz aritzea komeni dela eta edariak ezin direla edozelan nahastu.

Ikusten duzuen moduan nik neurea bete egin dut, geometriarekin jolastu gara eta egarria asetzen saiatu naiz... Lastima koktel birtual hauek oraindik ere zapore gutxikoak izatea!

Irudia: Tower. Wader Flickr-en.

Blogak eta beste

Technorati-k segitzen du funtzionatzen eta blog berrien berri eman digu. Honakoak agertu dira azkenotan:

Euskaltegiko blogak

• bogabloga blog: Beasaingo Udal Euskaltegiko autoikaskuntza ikasleen bloga
• guzubiarten blog: Iruñeko Zubiarte euskaltegiko ikasle batzuendako bloga

Mintzalagunak:

• Aiaraldeko berbalagunak: Arabako eskualde honetako berbalaguna
• Enkarterriko berbalagunak: Bizkaiko mendebaldeko herrietatik

ELE

Blog interesgarriak deskubritu ditut azkenotan gaztelaniaz ELE (Enseñanza de español como Lengua Extranjera. Euskaraz zelan eman: Atzerriko Hizkuntzen Irakaskuntza-AHI?) deritzonaren inguruan. Komunitate interesgarria dabil blogosferan. Ale pare bat utziko ditut hemen, gehiago dira hala ere, euren link-ei jarraitu baino ez duzue egin behar horiek deskubritzeko:

• Enseñando español
• De estranjis

Ainhoa Ezeizaren proposamena

Andonik Moodle-en inguruan publikatu duen artikuluak zorionak eta proposamenak ere ekarri ditu. Creative Commons-i esker artikulua sustatun ere argitaratu da, eta han erantzun dutenen artean Ainhoa Ezeiza dugu, proposamena-erronka-enbidoa dakarkigu. Hona hemen:

Eta mugimenduaz ari garelarik, han eta hemen erronka botatzen ari naizenez, noiz hartuko dugu formatzaileok informatikariek aspaldi hartu zuten bidea? Alegia, noiz hasiko gara edukiak elkarrekin sortu eta liberatzen? IKTeroak eta EHUkook lehenengo urratsak ematen ari gara EGA mailako ikastaro oso eta osatu bat diseinatzen hasteko, ondoren liberatzeko. Beste inor animatuko litzateke? Eta gauza bera egingo bagenu beste maila batzuetan? Animatuko zinatekete Moodle-en elkarrekin lan egin eta oinarrizko ikastaroak sortzera?

Erronka botata dago, guk jarriko dugu elkarlanerako Moodle instalazioa, zuk ideiak? ;-)

Tira ba, Moodle ikastaroa osatzeko esperientzia kolaboratiboa. Ez da makala. Ez dakit ba, euskaltegien mapa osatu ere ezin badugu, ikastaro oso bat.....

Idazkuntza lantegia. MOODLE inguruko esperientzia bat AEKn

Azken hilabeteetan MOODLE inguruan dabilen ingurumaria dela eta interesgarria iruditu zaigu AEKn azken lau urtetan garatu dugun esperientzia baten berri ematea. Uste baitugu gure ibilbidea argigarri eta lagungarri gerta daitekeela honetan hasi nahi duen edonorentzat.

Badira urte batzuk AEKn MOODLE-ekin lan egiten hasi ginela eta hasieran internet bidez ikastaroak sortzeko soilik baliagarria gertatzen zen tresna, ezagutu eta erabili ahala, askoz ere emankorrago eta erabilgarriago gertatu zaigu. Balizko on-line ikasleei bideratutako Ikastaro pilotu batekin hasi ginen; Idazkuntza lantegia eta poliki-poliki bestelako zereginetarako erabili dugu barne komunikazio tresna bezala eta barne formaziora begirako ikastaroen eskaintza zabaltzeko, besteak beste. Denborarekin, praktikarekin eta hausnarketarekin konturatu gara, beste askori gertatu zaion moduan, hasieran oso modu murritzean aurreikusi genituela programa honek eskaintzen zizkigun aukerak, nolabait gutxietsi genuela MOODLek gure jardunari ekarri ziezaiokeen onura.

Idazkuntza lantegiaren bilakaera izan daiteke aipatutakoaren adibide nagusia. Hasieran, HABEk internet bidezko ikastaroak garatzeko emandako diru laguntzen baitan sortua, gure proiektua garatzeko programa informatiko egokienaren bila abiatu ginen. Ezaugarri nagusi bat behar zuen erabiliko genuen programak, erraz manipulatzeko modukoa izan behar zuen ezagutza informatuko gutxi zeukan edozein irakaslerentzat, halakoxea baitzen egitasmoaz arduratutako irakaslearen egoera eta HABEk emandako dirulaguntzaren tamaina. Beste era batera esateko, ezin genuen, eta era berean, ez genuen nahi, diru truke, gure egitasmoaren neurriko programa osatuko zigun enpresa batengana jo.

Lehen bistadizoan ezaugarri horietara primeran egokitzen zen MOODLE (ez dakit nork, ez dakit nori, ez dakit non irakurritakoa kontatuta jaso genuen haren berri). Software librea zen, erraz manipulatzeko modukoa eta, batez ere, erraz ulertzen zen haren oinarrizko funtzionamendua, beraz, erraz azaldu geniezaiekeen ikasleei. Hau poza, hasi gintezkeen lanean.

Emozioak, ziurrenik, apur bat itsutu gintuen, ordea. Gure eskemak ez ziren teknologiak adina arin aldatu eta, ikusiko duzuen moduan, MOODLEk duen baliorik nagusienak alde batera utzi genituen. Idazmena lantzeko hainbat material egokitu, digitalizatu eta sareratzea izan zen gure lehen lana. Uste genuen aski izango zela hori internet bidezko ikastaro arrakastatsua gauzatu ahal izateko; eskura genuen materialik txukunena sareratzea.... Bi akats nagusi zeuden planteamendu horren baitan, ikastaroaren lehen esperimentazio faseak laster batean erakutsi zigun, alde batetik, ez dela aski materiala euskarri berri batean eskaintzea, nahiz eta, material oso aproposak izan, ez badituzu hasieratik kontutan hartzen ikastaro birtualek dituzten ezaugarri nagusiak. Bestetik, ez zegoela parekatzerik material guzti hori txukuntzen eman beharreko denbora eta lortutako emaitzak. Nahiko saiakera frustrantea izan zen hura. Baina, besterik ez bada, programaren barruak eta aukerak nahiko ongi ezagutzeko parada eman ziguna.

Eskerrak esperimentazio fasean geunden! Ez genuen hanka gehiegi sartu. Hurrengo saiakerari begira dagoeneko zintzilikatuta geneuzkan edukiak ezin genituen zaborretara bota, hainbesteko lana egin eta gero! Hori bai, moldatu eta osatu beharra zeuden eta haietan nabigatzeko aukera eman zezakeen ibilbide "estandar" eta tutorizatua gehitzea bururatu
zitzaigun. Horrela, bagenuen bestelako edukiak, bat batekoagoak, erakargarriagoak eta, batez ere, bestelako lanketak (moldatuak edo berriak) eskaintzeko aukera, ordura arte bildutakoari muzin egin gabe, gainera. Eduki guztiahaldunen "diktadura" hautsi eta unean uneko edukiak, laguntza, aholku edota dena delakoak luzatzeko aukera genuen horrela. Gure lehenengo ikasgaia; MOODLE ez zegoen hainbat sistema "adituen" moduan irakasle/ tutore/ aholkulari/ dinamizatzaile/ moderatzaile/ editorearen lana ordezkatzeko prestatua, haren lana osatu, erraztu, eta ezaugarri jakin batzuetara egokitzen laguntzeko, baizik. Horrelaxe eskuratu genuen hasieran ihes egindako ideia garrantzitsuenetako bat.

Bigarren saiakera honetan emaitzak gazi gozoak gertatu ziren. Asko aurreratu genuen hainbat alorretan; errazagoa eta jarraikiagoa zen ikasle eta tutorearen arteko komunikazioa, lan egiteko moduak egokitzeko era zegoen, zehatzagoa zen lanaren jarraipena, ikasleek ongi baloratutako eduki osagarri mordoa gehitu genuen... Idazkuntza lantegiak ikastaro osatuaren itxura hartu zuen, azkenean! Baina, horrekin batera, kezkagarriak ziren hainbat datu jaso genituen. Lehenik eta behin, ikasleen lan jarduna izugarri murrizten zen ikastaroak aurrera joan ahala, aspertu edota nekatuko balira bezala (badakit hori oso fenomeno arrunta dela on-line burutzen diren ikastaroetan) eta ondorioz abandonu tasa izugarria zela ikasle horien artean. Datu hauen inguruan hausnartzen ari ginela ohartu ginen, oso ideia sinplearen ondorioz, ez zela aski, ikaslearen arrakastari begira, ikasle eta tutorearen arteko harremana ziurtatzea ez bazen harekin batera ikasleen arteko elkarreragina bultzatzen edo ahalbideratzen. Hau bai hanka sartze borobila, soziokonstruktibismoan oinarritutako programa ikasleen arteko elkarreragina bultzatzen ez duen ikastaroa bideratzeko! Orain ikusita, astakeri hutsa dirudi, baina, horrela ikasten omen da...

Ikastaroaren hirugarren eskaintza egiteko, publikoa egiten zen lehena, ikasleen arteko elkarreragin hori bideratzea izan zen gure ardatz nagusia. Hori sinpleagoa gertatu zen, MOODLEk horretarako hamaika tresna eskaintzen baitu, mutur aurrean eduki, baina, ezjakintasunagatik, erabili ez genuen hainbat tresna; foroak, txatak, wikiak.... Tresna horiek tutorizatutako programazioan integratzeaz gain, ikasleen arteko elkar ezagutza bideratzeko hainbat estrategia garatu genuen; taldeak sortu, lan komunak bideratu, etab...... Ikasleen emaitzak eta jarraipena dezente hobetzeaz gain, hiru hilabete iraun zituen ikas komunitate txiki eta bizi bat sortu zen. Posiblea zen gure ikastaroari bizitza ematea. Orain badakigu, hasieran ihes egin ziguten ideien artean hauxe zen garrantzitsuena; ezagutza eraikitzeko nahitaezkoa da elkar eragina, baita, edo, batez ere, internet bezalako tresna batekin ari zarenean.

Aurtengoa izango da ikastaroarekin ematen dugun laugarren urtea eta "komertzialki" eskaintzen dugun bigarrena eta oraindik hobetzeko asko badugu ere uste dut bide onetik gabiltzala, hurrengo urratsen nondik norakoak a eta emaitzen berri emango dugu hemendik aurrera. Gure asmoa ikasleen lanak eta 2.0 jarreren ikuspegitik bideratzen hastea da. Dena den, norbaitek idazkuntza lantegia gaur egun zertan den begiratu nahi badu aski du IDAZKUNTZA LANTEGIRA  jotzea eta gonbidatu gisara sartzea, horrela askoz ere argiago ikusiko baitu orain arte azaldutakoa.

Espero dut gure esperientzia beste norbaitentzat baliagarri gertatzea, eta hasi berriei gure akats berdinak burutu ez ditzaten argibide xume baina argiak ematea. Bide batez, esan, biziki estimatuko ditugula zuen ekarpenak. Eutsi goiari eta MOODLE erabili.

Andoni Tolosa