konektibismoa

Interakzioaz (2)

Interakzioa eta konektibismoa

Lehengo batean, sarean ez dakit non (hau paradoxa!), Siemensen hitzok topatu nituen:

Google-n bilatu ahal izanda, zertarako behar dugu memoria? Zer esanahi du gaur egun ‘jakin’ aditzak? Zerbait buruan izatea esan nahi du? Ala esanahia klik batera izatea? Nire ustetan, jakiteak sarean ondo kokatua egotea esan nahi du; testuinguruaren arabera, beharrezko ezagutza eskuratzeko behar besteko konpetentzia izatea.

Zerbait kanporatzen dudanean, informazioa da. Norbaitek nolabait informazio hori konektatzen duenean, ezagutza bilakatzen da. Ezagutza funtsean erabilgarritasuna / konektibitatea da.

Lehenengo galderara itzuliko naiz. Google izanda, zertarako behar dugu memoria? horretara, alegia. Oso ondo jasotzen du konektibismoaren ideia nagusienetako bat: jarioaren tutua ezagutzaren oinarrian jartzen duena, hain zuzen.

Baina honela gertatzen al da hizkuntzaren irakaskuntzan?

Bai eta ez. Nire ustetan zenbait geruza ditu ezagutzaren tipulak. Har dezagun ordenagailuaren beraren adibidea. Sinple-sinple esanda, lengoaia-geruza bat baino gehiago bereiz genitzake sakonenetik hasita: makina-kodea, sistema-eragilea eta softwarea dira horietako geruza batzuk. Gizakiaren kasuan, burmuinaren oinarrizko funtzioek eta emozioek osatzen dute oinarrizko geruza; interakzio-sistemek (lengoaiek, hizkuntzek eta bestek) bigarrena eta interakzioak berak hirugarren geruza.

Ezin ahaztu, halaber, sistema konplexu baten aurrean gaudela, geruza hauek etengabe elkar eragiten dutela eta elkarreragin horrek aldaketak ere sor litzakeela geruza bakoitzaren egituran. Alegia, barrutik kanporako ibilbideak daudela, baina baita kanpotik barrurakoak ere.

Nire ustetan, konektibismoak aipatu dugun hirugarren geruza aztertzen du gehienbat, baina zailtasunak ditu beste bi geruzak esplikatzeko orduan.

Gatozen geurera. Onartuko dugu ez dugula buruan gorde beharrik interakzioak berak eman liezazkigukeen zenbait ezagutza-mota. Adibide bat jartzearren, tresna bat erosten dugunean ez dugu instrukzio-liburua goitik behera ikasi beharrik , nahikoa dugu zenbait funtzio ikasi eta liburuxka zein kajoitan gorde dugun jakitearekin. Geruza honetan jartzen du azpimarra konektibismoak eta, zalantzarik gabe, gehiegikeriak gehiegikeria, aurrerapausoa da ezagutzaren eskurapenaren azterketan. Baina hizkuntza ikasten duen ikaslea ez da soilik hirugarren geruza horretan ari. Hirugarrena eta bigarrena ditu helburu, interakzioa ez ezik, interakzio-sistema ere eraiki behar du. Adibideekin jarraiki, instrukzio-liburua ulertzeko berak ezagutzen duen hizkuntzaren batean idatzia egon beharko du, bestela alfer-alferrik gogoratuko du zein kajoitan dagoen gordeta.

Honetan du ajea konektibismoak (dena den, ez dezagun ahaztu oraindik orain eraikitzen ari den teoria-corpus baten aurren gaudela).

Ageriko ondorio gisa: hizkuntza ikasteko, interakzio-sistema eta interakzioa bera, biak ala biak, dira ezinbesteko. Hain agerikoa al da aipatutako ondorioa?

Guggenheimen

Erakusketa polit batean izan nintzen lehengo batean Guggenheimen. Bertan ziren Chomsky, Piaget , Vigotsky, Siemens, eta Downes margolari ospetsuen maisulan zenbait, hormatik zintzilik. Halakoetan egiten dudan legez, bost koadro aukeratu nituen, berorietan murgildu eta, gehiegi ulertu ez arren, margolan bakoitzari sentsazioak xurgatze aldera. Tentazioari ezin eutsi eta deskribatu egingo dizkizuet koadrootan agertzen ziren eszenak.

1. eszena

Informatikaria bere bulegoan lanean. Bezero bati egin zioten web-orriak akatsa du eta arazo hori konpontzen saiatzen ari da. Egia esan, berak berez ez daki akats hori konpontzen, ez dago honelako milaka kontu aurreikusezin buruan gordetzerik; gainera, gauzak egun batetik bestera aldatzen dira alor honetan. Arazo bat du baina badaki nora jo, non bilatu, non galdetu. Konponbidea sarean bertan aurkitu du.

2. eszena

Ikasle bat bere gelan lanean. Unibertsitaterako lan bat prestatu behar du. Lana osatzeko hamaika lekutan ibili da kuxkuxean. Ingelesezko, katalanezko, euskarazko eta gaztelerazko testuak bildu ditu. Ingelesarekin eta katalanarekin hala-moduz moldatzen da, baina sarean aurkitu dituen zenbait tresnaz baliatuz lortu du testu horiek neurri handi batean ulertzea. Prest dauka lana.

3. eszena

Ikaslea eta irakaslea sarean lanean. Euskara ikasi nahi duen ikaslearen PLEa osatu nahian dabiltza. Aste honetan sarean aurkitu dutena partekatzen eta aukeratzen ari dira. Pare bat jario interesgarri aukeratu dituzte. PLE edo PLNan badituzte dagoeneko hiztegiak, aldizkariak, abestiak, eduki jarioak eta harreman sare pare bat. Horretan jarraituko dute denboralditxo batean.

4. eszena

Hamabost ikasleko talde bat euskaltegian. Ataza bat egiten ari dira. Guztien artean pentsatutako ataza da. Blog bat egingo dute. Horretarako hainbat erabaki hartu dituzte: egitura, helburua, hartzailea, gaia… Bloga publiko egiteko asmoa dute eta beronen bidez komunitatearekin harremanetan hastekoa.

5. eszena

Alboko ikasgelako taldea. Ataza bat egiten ari dira. Irakasleak ikasleek ipuina kontatzen ikas dezaten nahi du. Ikasleen esku utzi du azken erabakia, dena den. Ados egon dira eta irakasleak zenbait ataza bideragarri proposatu ditu.

Horrela utziko ditugu oraingoz eszenak, gehiago osatu gabe. Hurrengo batean kontatuko dizuet horietako bakoitzak zer eragin zidan. Tartean aukera duzue, nahi baduzue, koadro bakoitzean murgildu eta printza didaktikoak ateratzeko.

Argazkia: Guggenheim Structure. Egilea: picturetunes. Lizentzia.