Aza

2007

Topaketa eta ekintza

Santurtziko Udal Euskaltegikoek ekarri digute albistea (eskerrak sarea baten batek animatzen duen): XVI Encuentro Práctico de Profesores ELE.

International House Barcelonak eta Difusion argitaletxeeak antolatuta, Bartzelonan abenduaren 14 eta 15ean. Gaztelania-irakasleei zuzendua, baina hizkuntzen irakaskuntzan dihardugunontzat gauza interesgarriak jorratzen dira.

Lehengo urteko topaketaren aipamena egin genuen aurreko batean, eta aurtengoan ere gauza interesgarriak eta ugari programan eta blogean.

Hitzaldietako bati erreparatu diot bereziki. Monique Denyer-en ¿Cuáles son exactamente los lazos entre el enfoque por tareas y el Marco Europeo?

Kezka dabil ELEren munduan Europako Markoak aldarrikatzen duen Ekintzara bideratutako ikuspegia dela eta. Hemen daukazue EEMko aipamena:

Hizketa-ekintzak hizkuntzaren jardueretan gauzatzen diren arren, gizarte-testuinguru zabalago baten osagai dira, eta testuinguru horrek berak ematen die esanahi osoa. “Atazez” mintzo gara, jardueretan gizabanako batek edo gehiagok beren gaitasun espezifikoak emaitza jakin bat lortzeko era estrategikoan erabiltzen dituztela adierazteko. Ekintzara bideratutako ikuspegiak, beraz, ezagutzaren, emozioen eta borondatearen baliabideak ere kontuan hartzen ditu, eta baita gizabanakoak gizarte-eragile den aldetik aplikatzen dituen gaitasun espezifiko guztiak ere. (EEM. 20. orr.)

Aurrekoan ekarri genuen zerbait hona, eta orain honelako galderak plazaratu ditu Moniquek:

¿Qué ocurre con el enfoque orientado a la acción que recomienda el Marco común europeo referencia? ¿Es este enfoque tan demoledor como parece o acaso se inscribe en la continuidad metodológica? ¿Tiene algún impacto en la determinación de los objetivos de enseñanza de idiomas? ¿Qué cambio conlleva en la elaboración de los currículums? ¿En qué modifica el contenido de los libros de textos? ¿Qué supone en la práctica diaria tanto para los profesores como para los alumnos? ¿Podemos seguir evaluando de la misma forma?

Zalantzak dabiltza beraz han. Gurean ez dakit.

Egia esanda guk halako topaketarik ere ez daukagu. Ezta bizitza sozial deitzen den hori egiteko ere.

Bartzelonaraino joan beharko da hemengo baten bat topatzeko? Edo Bartzelonatik baten bat ekarri haren inguruan batzeko?

PD: Encuentro Practico-ren webgunean aurreko urteetako materiala eta dokumentazioa dauzkazue eskuragai.

Santurtzikoen webgunean iruzkin batean baten batek bota du. HABE topaketa edo halako zerbait prestatzen ei dabil.

Beste batek sekretuen eta dekretuen inguruko zerbait bota du. Ez dakit ba, espero dezagun xedapen bidezko topaketa ez izatea,hala bada.

Edozelan ere, HABE ez da izan bereziki aktiboa halakoak antolatzen, baina euskaltegien partetik ere aspaldian falta dira halako ekimenak.

Tira ba! Ikusiko dugu egia den ala ez.

erantzun honi

Aurreko mezuak "Irakaslea eta makina" izena zeraman. Orain zeuri aplikatu behar dizut, estimu guztiarekin, Benito. Izan ere, makina bat bai zarela gaiak proposatzen eta garatzen.
Iradokizun bat: ondo legoke proposamenok (zuk edo beste edonork luzatutatkoak) astiroago planteatzea. Gehienak oso-oso interesgarriak iruditzen zaizkit, baina ezin momentuan erantzun. Eguneroko lanaren "zigorra" Eta erantzuteko astia ateratzen denean, mezua desfasatuta edo pantailatik at geratzen da, ondoko erreakzio gehiago izateko aukerarik gabe.
Edozelan be, beste ezeren gainetik, eskerrak eta zorionak blog honetan egiten ari zaren lanagatik.

erantzun honi

Eskerrik asko loreengatik Aitor, baina Monereok zioena ikusita norberari inork makina deitu eta ez dakit ikaratzen hasteko motiboa ez ote den.

Dena dela, blogen formatoaz hausnartzeko kontu pare bat bota dituzu (makina ez da gelditzen, e!).

Gai gehiegi eta arinegi planteatzen ditudala. Baliteke, baina hori da neurri handi batean blogeatzearen ezaugarria, gauzak etorri ahala jaso eta botatzea. Asko pentsatu barik gehienetan egia esanda, sarearen botereak eraldatu eta osatuko dituelakoan.

Gai potoloak eta arinak ipintzen dira mahai gainean neurri berean. Bai, hala izaten da. Blogorrea deitu dio baten batek. Eztabaida eta hausnarketa sakonerako astirik ez dagoela, pentsatu orduko azaletik desagertu dela mezua. Prokastinazioa deitu izan zaio honi azkenotan. Gauza batetik bestera saltoka ibiltzea nonbait. Infoxikazioa kontzeptua ere hor dabil.

Bai, baina horrela datoz gauzak, bata bestearen atzetik, eta sarritan bata bestearekin lotuta ere bai. Dena dela, beti dago hausnarketa landuagorako bidea. Neure trukutxoa azalduko dizut adibidez.

Nonbait ikusi dut zerbait interesgarria zer esana ematen didana, dela nonbait zerbait komentatu nahi nukeela, dela Karrajuan aipatzeko modukoa iruditzen zaidala, baina buelta pare bat eman beharrekoa.

Ez dakit Google Notebook zerbitzua ezagutzen duzun. Han, sarean ikusi duzun zerbait markatu eta oharrak idatzi, edo, beste barik, burura etorri zaizun azkena apuntatu dezakezu, eta egun batzuetan egosten edukita, astia eta modua aurkitzen duzunean prestatu eta bota egiten duzu. Lantzean behin errepasoa egiten duzu han zer daukazun eta.

Google Notebook erabiltzen dut, baina oharrak idazteko edozein zerbitzu-software erabili ahal duzu horretarko, eta software sinpleena ere bai: paperezko agenda edo koadernoa.

Eta ideiak argi dauzkazunean bota beldur barik, mezuak ez du azalean egon behar hartaz jarduteko. Iruzkinak askotan (gehienetan) mezuak berak beste edo gehiago balio dute, eta mezua baino berriagoak izaten dira beti, hala agertzen dira eskuineko zutabean eta RSStik jarraitu ahal dituzu..

Beraz -gomendioa- markatu interesatzen zaizun mezua/gaia nahi duzun modura. Egosi, eta zerbait daukazunean bota, seguruenik jatorrizko mezuan esan dena aberastu eta osatu egingo du, eta irakurtzen duenari beti ekarriko dio zerbait, eta aukera emango dio berak ere bere partea botatzeko... Hausnarketak ez dauka iraungitze-datarik.

Eta -makina ezin gelditu- bota duzunetik beste gogoetagai bat.

Gurean lanaren lanaz, klaseak, endredoak, bilerak, enbajadak.... ez ote gabiltza pentsatu eta hausnartzeko denbora-lasaitasun faltan? (Gure lana ere ez da apur bat prokastineroa?)

Edo igual ez gara ausartzen gauzak pentsatu bezala botatzen? Artikulu landua eta ondo dokumentatu-hornitua egingo ez baduzu, hobe isilik egon.

Zelan ikusten duzue asuntua?

PD: hau ere asko pentsatu barik idatzi dut, igual datorren astean edukiko dugu buelta pare bat emateko parada.

erantzun honi

Ez zaitez ikara, benetan, Benito; baina ha zer nolako erantzuna bota duzun!: luze, zabal eta sakon.
Kontuan hartuko ditut zure iradokizunak. Egia esan, ez naiz oso aditua kontu hauetan, baina Google Notebook horrena eta RSSarena ikertuko ditut astiroago.

Edonola ere, edozein blog-en diseinuan, dakienak eta dezakeenak, buelta pare bat eman beharko lituzke, ea ez ote dagoen beste biderik proposamenak eta gaiak ikusarazteko. Karraju honetan sartu (edo beste blogen batean), eta, bistadizo bat emanez gero, azken mezuan edo azkenaurrekoan geratzen zara.

Nik neuk ekarpen bat utzi nuen "Filtroak" izeneko mezuan, "Plisti-k" jarri eta astebetera, zeure ekarpena baino ez zeukanean; eta, ondoren, oihartzun bakarra zeurea izan dela uste dut. Eta mezu hori aipatu dut, teoriak eta beste kontu batzuk aparte, euskaltegi gehienon kezken arteko nagusienetarikoa delako, eta, aldez aurretik behintzat, iritzi-sorta ugariagoa sortzeko aukera gehiago ere izan zezakeelako.

erantzun honi

Tira Aitor, uste dut lehenengoz planteatu duzula Karrajuaren gaineko funtsezko eztabaida. Barkatu berriro luzatzen banaiz, baina Karrajuaren "inbentore" modura interesatzen zait kontua. Bi gauzari erreparatuko diot: Karrajua bera eta euskaltegien mundua.

Karrajua

Karrajua, hasierako orrian goian ipintzen duen modura esperimentoa da neurri handi batean, gure mundu honetan komunikazioa eta hausnarketa nondik landu daitekeen asmatzeko proba.

Bloga baino gehiago egitea izan da asmoa beti, hortik domeinua hartu eta CMS baten instalazioa.

Blogak hartu du protagonismo osoa hala ere, eta, zuk diozun modura blog formatoak hausnarketarako arazo batzuk dakartza: mezuen ordena kronologikoa, publikatzeko era arina... RSS, etiketak,markadoreak eta horiek guztiak omen dira kaosa gobernatzeko tresnak, baina, egia esanda, gurean interesa eduki dezaketenen artean ez dira ezagunak izaten, edo ez da erabiltzen jakiten normalean.

Zuk aipatu duzun bidea izaten da ohikoena webgune bati ekiteko, azalera joan han zer dagoen ikusi, gainetik irakurri, eta gutxitan heltzen da bigarren orrialdera, ezta lehenengo orrialdeko azken mezura ere.

Bi elementu ezkontzeko ahalegina egin behar dugu azken batean, alde batetik gaurkotasuna, eta bestetik hausnarketa. Bizkortasuna eta sakontasuna, ez dira antonimo-antonimoak baina neba-arrebak ere ez. Eta beti ere, arreta inportanteenera ekarri behar da (inportantea izatearen subjektibotasun guztiarekin).

Buelta pare bat emango diot diseinuaren asuntuari. Dena dela, Karrajua irakurtzen duzuenoi mesedetxo bat eskatuko dizuet. Zein izan daiteke bi elementu horiek uztartzeko azalaren diseinu egokiena? Hitzekin bai, baina adibideak (linkak) emanda azaltzea eskertuko nizueke gehiago. Eta kolaborazio zuzena emanez gero, bueeenooooooo!

Gure mundua

Karrajuaren diseinua eta publikazio erritmoa aipatu digu Aitorrek gogoeta kolektiboa sustatzeko giltzarri modura, apuntatuta. Baina, nire ustez, beste faktore bat dago hor, gu geu, Euskalduntze-Alfabetatzeko kideok hain zuzen ere.

Plistiren Filtroak mezukoak aipatu ditugu. Teorian saltsa handiagoko tema izan behar zuen. Iritzi-sorta gehiago sortu beharko ziren. Bai, baina ez dira sortu, ez horrekin ez beste hainbatekin ere. Ezta beste leku batzuetan ere.

Adibidez, gogoratuko duzue duela aste batzuk Leire Narbaizak bere blogean publikatu zuen Euskaltegietako irakasleon miseriak eta komeriak mezua. Gordin eta argi esaten ziren gauzak han, eta, pentsatzekoa zen polemika ekarriko zuela, edo zer esana behintzat. Ez zen hala izan baina. Bost iruzkin eta gehienak animo mezuak.

Eta ez dakit HEAn bakarrik gertatzen den. IKTeroek duela hilabete batzuk kezka hau plazaratu zuten:

..faltan botatzen dut komunitate ispiritua. Faltan botatzen ditut hausnarketa sakonak (aurrean ditugun erronkei aurre egiteko ideiak, proposamenak…), faltan botatzen ditut eztabaidak (nork ezagutzen ditu hiruzpalau iruzkin baino gehiago dituen irakaskuntzari buruzko artikulurik?),

1.500 lagunetik gora lanean dabilen sektore batean ez dago zer esan gehiagorik? Ez dago iritzi gehiagorik? Ez dago kontatzeko esperientzia eta sentsazio gehiagorik?

Baietz esango nuke duda barik. Ezta? Zer gertatzen da bada? Honako zerbait?

Internet-ordenadorea-teknologiaren mamuak?
Elkarrekin jardueko ohitura falta? Ezezagunekiko distantzia? Mezuan aipatzen den topaguneen falta?
Publikoan jarduteko errespetua? Idazteko lotsa-beldurra? Berbak lar neurtzea?
Geure lanaz hausnartzeko eta konpartitzeko denbora, aukera, gogo edo ohitura falta?
Akademizismo zurrunarekin ohitu gara? Testu landuak eta hizkera jantziarekin ez bada ezin da plazara irten?
Ibiltzen garenok ez gara sektoreko figura publikoak? Friki-koadrila baino ez gara?
Ez daukagu zer esanik, besterik gabe.

Derrepentean datzoen arrazoi posibleak dira. Edozein dela ere, gure sektorean komunikazioa eta konpartitzea benetan sustatu beharreko kontuak direla uste dut. Eta hau ez da HABErentzako beste erreklamazio bat (soilik), euskaltegiak eta euskaltegietako kideok ere ardura daukagu horretan, handiena esango nuke.

Karrajutik saiatuko naiz beraz Aitorrek planteatu duenari irtenbidea aurkitzen batetik, eta gaia interesatzen zaidanez, datozen egunotan ahalegina egingo dut kantxa libre uzteko, ez dut ezer publikatuko alegia. HABE bihar edo etzi 5. mailarekin ez badator behintzat.

Bota ba!

erantzun honi

Bi kontutxo nahastu ditugulakoan nago: blogen izaerarena eta gure komunitatearen parte hartzearena, alegia.

Parte hartzearenak (hau ere ondo definitu beharko genuke), di-da batean esanda, ez du zerikusi handirik erremintaren beraren tasun edo keriekin, gure komunitateak tresna horiekiko duen jarrerarekin baizik. Bada garaia gure komunitatearen ezaugarriez eta ajeez aritzeko (ia hurrengo mezu batean horretaz jarduteko beta dugun).

Blogen izaerari (eta hedaduraz 2.0 munduari) dagokionean , informazio eskuratze eta zabaltze modu berria ekarri dute : bizkorra, aldakorra, zeharkakoa, kaotikoa... sarritan gutako batzuek gai bati ekiteko orduan dugun ohituren kontrakoa, baina ez horregatik eskasagoa. Betaurreko akademikoak erantzi (ordena, goitik beherako norabidea, pausa...) eta edukiak beste modu batean ere jaso eta eraikitzeko garaia heldu zaigu askori.

Bat egiten dut honetan guztian Mirari Bereziartuak "Motibazioak eragiten emozioen bidetik: Coaching-a" hitzaldian esandakoarekin: " gauza guztiak, bizitza bera ere, kaosa eta ordenaren nahasketa dira. Etengabe norabide bila dabilen indarra gara."

Bada, ondo baino hobeto jasotzen du Karrajuak izpiritu hori: indarra du eta pentsarazten digun neurrian indarra ematen digu, ezagutza eraikitzen laguntzen digu bati baino gehiagori.

Eskertzekoa zure ekarpena Aitor, parte hartzera gero eta animatuago ikusten zaitut eta horrek zalantzarik gabe aberatsago eta anitzago bihurtzen du Karrajua.

PD: oso interesgarria iruditu zait Plugin <em></em> Not Found, bisitalditxoa merezi du zalantzarik gabe.