Bizilekuak

Egunotan Lizartzan gertatutakoaren berri ez dugu eman beharko honez gero. Hartaz esateko ez zait esanda ez dagoen -edo ondo bistan ez dagoen- ezer berririk bururatzen. Txuma Murugarren musikariak Gauzen Hegoaldean blogean idatzi duen honen modukorik alegia.

Txuma irakasle ibili zen Lizartzako barnetegian, AEKrekin. Neu ere ibili nintzen "hotelean" sasoi hartan, eta neuri ere (eta beste hainbati seguruenik) etorri zait gogora Lizartzan ibili ginenekoa. Eta segidan, barnetegietan ibili garen guztiak, eta kateari jarraituta, Lizartzaren moduko "barnetegi-herriak". Eta jakina, udako barnetegiak eta barnetegietakoak... Aste honetan hasi dira aurtengoak, ez da nostalgiarako sasoi txarra.

Tira, ez naiz barnetegietako batallitak kontatzen hasiko. Gaurkoz, Lizartzaren moduko herrientzako aipamentxoa (omenalditxoa nahi baduzue).

Euskararen gordeleku deitu izan zaie inoz halako herri euskaldun txikiei, nik neuk, beste berba bat nahiago, euskararen "bizilekuak". Horietara, antzinako altxorren bila barik, bizitasunaren bila abiatu da ikaslea sarriago, halaxe iruditu zait neuri behintzat, baita sarritan aurkitu ere.

Barnetegiak ere, gau ta eguneko non-stop akademia barik, hamabost eguneko bizilekua izan dira gehienetan, ikas-komunitatea. Inguruko bizilekuarekin, euskalkiaren eta kimika pertsonalaren trabak gorabehera, gehiago-gutxiago batu da ikas-komunitatea, baina, oro har, ikas-esperientzia aberasgarria, esperientzia pertsonal gogoangarria, eta, leku horiekin lotura afektiboa gorde dute askok (Krashenek aipatzen zuen iragazki hura akaso). Izan ere, herriotako euskaldunon besoak zabal-zabalik aurkitu ditu ikasleak gehien-gehienetan.

Bizileku horiek askok dauzkate gogoan, eta bihotzean.