02
Ots
2009

Erabilera planak herri-administrazioetan

Aitor Etxebarria | 2009, Otsaila 2 - 16:42

Bati baino gehiagori irakurri diot iragarri iragartzen direla egitekoak diren jardunaldiak, ekitaldiak...; baino gero gutxitan idazten dela zer esan den, nola atera diren. Bilboko Euskaldunan egin ziren erabilera-planen inguruko jardunaldiekin beste horrenbeste gertatzerik nahi ez dudanez eta bertan egoteko aukera izan nuenez, berauen berri ematera noakizue.

Urtarrrilaren 27an eta 28an makina bat teknikari elkartu zen HPSek egindako gonbiteari erantzunez eta euskararen erabileraren inguruan zer egiten zen eta zer egiteko asmoa zegoen jakiteko. Aldez aurretik iragarria zegoen eta ondorengo kroniketan nabarmendu zen IRATI izeneko programa izan zen izar nagusia, baina, egia esan, ez genuen izan zehaztasun handirik ezagutzeko aukerarik izan, aipatutako programa oraindik erabat prest ez dagoelako.  Baina Herri Administrazioetan Hizkuntza Normalizatzeko Zuzendaria Joseba Lozanok aurreratu zigunez, erabilera planak egiteko eta berauen jarraipena egiteko tresna praktikoa izango da. Sistemak adierazle- menu bat eskainiko du beraien artetik aukeratzeko. Berriak sartzeko aukera ere egongo da. Eskaintza zabala, edozein egoeratan aplikatzekoa. Langile bakoitzaren erabilera-plana egiteko aukera ere eskainiko du; mikroplanak edo plan pertsonalizatuak. Datorren astetik aurrera egingo dira aurkezpenak EAEko hiru lurraldeetan.

Etorkizuna aurreikusi ezinik geratu baginen, gaur egun eramaten diren hainbat esperientziaren berri bertatik bertara ezagutzeko aukera izan genuen, berauek kudeatzen edo zuzentzen dituztenen ahotik. Horrela, tokiko administrazioko muturreko bi esperientzia ezagutu genuen, muturrekoak berauek aplikatzen diren egoera soziolinguistikoei erreparatzen badiegu. Alde batetik, euskaldunen eta euskal hiztunen proportzio txikia duen Abanto-Zierbenako bezalako udaletxe batean euskararen erabilera areagotzeko zer egiten den jakin izan genuen bertan teknikari-lanetan diharduen Sonia Rodriguezen eskutik. Bertako ahaleginak, esaldi honetan laburbildu zituen: Azken batean, “lorgarriak diren helburuak, egingarriak diren ekintzen bidez”, egunez egun, pausuz pausu. Beste muturrean, Hernaniko udaleko euskara-teknikaria den Malores Etxebarriak “euskara hutsezko harremanak sustatzeko proiektuak” azaldu zituen. Horretarako lau esparru aukeratu zituen: Kultur Etxean eskaintzen diren ikastaroak (hauen artean euskara hutsezkoak antolatzeko ahaleginak; zerbitzu jasole euskaldunen errolda osatzen ari diren ahaleginak herritarra udalaren informazioa euskara hutsean jasotzera animatuz; udal barruko dokumentazioa ( dena itzuli behar ote?); eta, azkenik, beste administrazioekiko harremana.

Beste bloke batean etorri ziren Administrazio Orokorreko sail ezberdinetan burutzen ari diren beste esperientzia batzuk: Garraio eta Herri Lan Sailean, Bizkaiko Garraio Partzuergoan, Herrizaingo Sailean,  Gipuzkoako Foru Aldundian, Eusko Legebiltzarrean… Ez gara bertan esandakoez luze arituko, ez baita gune honetan ari garenon interesekoa, seguruenik; baina bai azpimarratu nahi nituzke bizpahiru kontu: lehenengoa, oso garrantzitsua dela, ezinbestekoa esango nuke nik, normalizazio kontuetarako ardurarik handienak dituztenek ideiak argi izatea eta horien araberako apustu eta erabaki ausartak hartzea. Horixe frogatu ahal izan genuen Herrizaingo Saileko Zerbitzu-zuzendaria den Iñaki Gurtubairen hitzetan: goi  arduradunen goi mailako HEen aldeko apustua, langile euskaldunen arteko harreman sarea trinkotze aldera hartutako zenbait erabaki (helbidetegian euskal hiztunak nabarmendu, “sarepoint” izeneko barne-harremanak sustatzeko tresna, barruko harreman ofizialak zein lagunartekoak euskara hutsezkoak izan daitezen sustatu…); eta are nabarmenago Bizkaiko Garraio Partzuergoko Idazkari Nagusi den Imanol Bilbaoren hitzaldi argi, fresko eta politikoki ez-zuzenean. Azkenik, Legebiltzarreko normalkuntza-teknikari ohi Iñaki Frieraren hitzaldian frogatu eta ikusi ahal izan genuen  honelako jardunaldietan eskaintzen diren hitzaldi andanetan, atsegintasuna, dotorezia eta umorea bateragarriak izan daitezkeela.

Entzuleriari dagokionez, jardunaldiak arrakastatsuak izan ziren; izan ere, Euskaldunako E Aretoa lepo bete zen. Nagusiki, hizkuntza teknikariak eta hauen artean gero eta ugariagoak diren euskaltegietako irakasle-ohiak (ni neu tarteko), normalizazio-lanetarako birziklatuak. Eta, askoren ustetan, politikarien eta hainbat goi-karguren hutsunea; hurrengo jardunaldiek teknikari zein politikarientzat  izan beharko zutela iradoki zuen batek baino gehiagok.

Etiketak: administrazioa | hizkuntz-politika | jardunaldiak |
Bidalitako artikuluak

Beste kronika bat

txerra (ez da egiaztatu)-(e)k 2009, Otsaila 2 - 21:16-(e)an bidalia.

Martinezena blogean beste kronika bat ari da egiten bertako egilea. Bere apunteak ari da igotzen. Momentuz lehen biak:

Plugin <em></em> Not Found

Plugin <em></em> Not Found

Eta ez ohiak?

Benito-(e)k 2009, Otsaila 3 - 03:06-(e)an bidalia.

Eta euskalduntze-alfabetatzean orain diharduen jenderik ez zen egon? Administrazioan badabiltza batzuk erabilera planetan sartuta, nik dakidala.

Eta beste bat ....

txerra (ez da egiaztatu)-(e)k 2009, Otsaila 3 - 13:28-(e)an bidalia.

Eta Lantalaneko blogean beste kronika bat:

Plugin <em></em> Not Found

Zenbait kontu

Aitor (ez da egiaztatu)-(e)k 2009, Otsaila 3 - 16:08-(e)an bidalia.

Ezin dizut esan, Benito, gaur egun euskaltegiren batean irakasle-lanetan ari denik egon ote zen. Nik ezagutzen dudanik ez, behintzat. Gorago aipatutakoak Bizkaiko udal euskaltegiren batean aritutakoak ziren, nire ezagunak izateko aukera gehiago zutenak, beraz.

Bestetik, ATOANen azpimarratu dituzun bi hitzaldiak ekarri nahi ditut berriro hona, Karrajua-ren esparruan mugitzen zareten gehienontzat oso interesgarriak direlakoan.

Bata, IVAPeko Juan Isasik eskaini zuen "Administrazioko norbanakoen hizkuntza-prestakuntza eta trebakuntza" izenekoa izan zen. Bertan, IVAPeko prestakuntza-programaren azalpena egin ondoren, trebakuntza zertan zetzan zehaztu zuen. Oso interesgarria iruditu zitzaidan "zer ez den" eta benetan "zer den"en arteko bereizketa argia egin zuelako. Gure esparrura ekarrita, alde batetik esanda dago euskaltegietako gero eta irakasle gehiago ari dela trebatzaile-lanetan udaletan; baina, bestetik, gero eta presenteago ditugun autoikaskuntza-zerbitzuetara begira, oso estrapolagarria iruditzen zait trebatzailearen rola, aldeak alde, tutorearenarekin. Joan zaitezte jardunaldietako testuetara, irakurri eta berehala ulertuko duzue.

Bestea, HPSko normalkuntza-teknikaria den Jose Mari Arakamak eskaini zuena da, "Nola egin langileen azterketa komunikatiboa". Aurreko hitzaldian erraza iruditzen bazitzaidan autoikaskuntza-geletarako aplikazioa, are aplikagarriagoa iruditzen zaizkit Arakamak delako azterketa komunikatiboa egiteko eskaini zizkigun aholkuak: zein momentutan egin, nori egin (bakarka, taldeka..), hizkera eta alderdi psikologikoa zaindu, helburuen gaineko adostasuna lortu, helburu txiki eta lorgarriak formulatu, alde positiboak nabarmendu... Ez al zaigu hau guztia ezagun egiten?

Trebakuntza

Benito-(e)k 2009, Otsaila 5 - 02:52-(e)an bidalia.

Bai, trebakuntzaz publikoan behingoz zerbait edukitzea komenigarria dela uste dut. Isasiren testutik(pdf) ekarri dut trebatzailea zer ez den:

  • Trebatzailea ez da langileari euskara irakatsiko dion irakasle partikularra.Langileak euskara ikasi behar badu, ohiko prestakuntza jaso beharko du (lehengodiapositiban ikusi dugun bezala). Trebatzaileak, betiere, euskaraz egin beharrekoarekin lotutako prestakuntza zehatza eta bideratua emango dio langileari.
  • Trebatzailea ez da langileari bere idatzizko ekoizpena euskaratuko dion itzultzaile partikularra.
  • Trebatzaileak ez du langilea behartzen lana euskaraz egin dezan; hori  erakundearen erantzukizuna da. Trebatzaileak laguntza ematen dio euskaraz lan eginbehar duen langileari, erakundeak eskatzen diona bete dezan.
  • Trebatzailearen lana ez da talde dinamizatzailea izatea, ez eta animadorea edo sustatzailea ere. Dena den, bere lana hobeto egiteko, beharrezkoak izango ditu harremanetarako erraztasuna eta dinamismoa.

Eta zer da trebatzailea?

Zer da, bada, trebatzailea? Trebatzailea administrazioko langileari euskaraz lan egiteko hasteko edota erabilera areagotu eta hobetzeko) laguntza, gidaritza eta orientabidea eskaintzen dion teknikaria da. Trebakuntza da, beraz, trebatzailearen bitartez langilearen eskura jartzen diren laguntza, orientabide eta baliabide multzoa, bere lana euskaraz egin ahal izan dezan, hau da, lanpostuko euskararen erabilera areagotzeko eta hobetzeko. Trebakuntza eta euskararen erabilera, beraz, lotuta doaz ezinbestean.

Eta pentsatzen geratu naiz. "Ohiko" euskara irakaslearen funtzioa ez da hori? Hau da, "langilea" kendu eta (demagun) "hiritarra" ipinita, eta "euskaraz lan egin" eta "euskaraz bizimodua egin" ipinita? Eta "lanpostua" eta "lantokia" kendu eta "ingurua" edo "bizitza" ipini?

Zuk diozun modura, ondo dago behingoz honetaz zerbait plazaratzea eta definitzen hastea, baina ez dut konpartitzen "trebakuntza" eta "ohiko euskalduntzea" bereizteko tema hori. Arlo guztietan aurkituko duguna bestalde: adminsitrazioa eta lan-munduko teknikariak (hemen bezala), HABE, euskaltegiak eta irakasleak. Ematen du asumitu dugula gurea "klaseak" ematea dela, horrek dakartzan konnotazio "klasiko" guztiekin.

Azken batean denok nahi duguna ez da euskararen erabilera eta estatusa hobetzea? Zer dela eta konpartimentazio hori orduan? Akaso ez genuke hortik ikasi behar, mugak ipintzen tematu beharrean?

Kontu honi bueltak ematen nabil aspaldion, horregatik galdetu dizut euskaltegietako inor joan zen ala ez. 

Tirakan ere bai

Benito-(e)k 2009, Otsaila 5 - 13:11-(e)an bidalia.

Tiraka blogean Zelai Nikolasek Oskar Aranarekin batera korredakzioaz eman zuen hitzaldiaz ohar batzuk gehitu ditu: Korredakzio: itzulpenaz haratago

Bidali iruzkin berria

The content of this field is kept private and will not be shown publicly.
By submitting this form, you accept the Mollom privacy policy.
Sindikatu edukia