Komunitatea?
David de Ugarteren post hau irakurtzen hasierako pasarte honi erreparatu diot:
¿Hay comunidad?: las comunidades surgen, no se crean, para que exista la base de una comunidad tiene que haber mutuo reconocimiento e interacción. Participar en un mismo sitio o tener inquietudes comunes no es formar parte de la misma comunidad. Así que el primer paso es preguntarse si realmente tu red forma parte de una comunidad o no. Da igual el tamaño, una comunidad de tres miembros puede crecer, mil personas respondiendo las mismas encuentas, spameandose con su estatus de facebook mutuamente o usando el mismo servicio web simplemente no hacen comunidad.
Berehala gogoratu dut Euskara irakasleak sarea, ez dakit zergatik, edo bai.
Tresna interesgarria izan zitekeelakoan hasi ginen hor, baina beharbada hor dago koxka. Euskara irakasleen artean bada elkarreraginik? Bada komunikaziorik? Bada identitate partekatu horren modukorik? Komunitatea gara?
Tresnak berak nekez sortuko du komunitatea, dio Ugartek. Hemen argitzen du:
Las comunidades no nacen artificialmente simplemente porque se nos ocurrió hacerles una plataforma. Si queremos crear una comunidad no nos pongamos a crear servicios porque no funcionará. Los servicios sirven a una comunidad, no la generan. Crear una comunidad es construir una identidad. Tiene que ver con valores y experiencias compartidas. Algo que se desarrolla y crece con la interacción. Es entonces cuando los servicios son útiles, pero no antes. ¿Quieres crear una comunidad? Vuelve al off-line o encuentra una causa puntual tan potente que tras hacer una campaña virtual sus protagonistas se sientan emocional e intelectualmente tan ligados entre si como para querer seguir haciendo cosas juntos todos los días.
Pentsatu egin beharko da. Lehenengo eta behin komunitatea izan behar dugun ala ez, akaso.
Bilatu
Azkenak
- Lorem ipsum | Blog sarrera
- Gramatikak hiztuna itotzen duenean | Blog sarrera
- XXI. mendeko ikaslea | Blog sarrera
- Helduen euskalduntzea amaitzeko tentazioa | Blog sarrera
- Iñaki Uribe HABEko Zuzendariari gutun irekia | Blog sarrera
- Kazetarien gremioari | Blog sarrera
- Dekretuak eta ebazpenak | Blog sarrera
- Ikasleen ikastaroak hornitzen | Blog sarrera
- Badaki euskara? | Artikulua
- Epailea eta iturgina | Blog sarrera
Azken iruzkinak
- Euskañolaz eta hiperzuzenketazduela 11 urte 14 ordu
- oroitaraztea zen helburuaduela 11 urte 3 egun
- Oroitarazi behar da etengabeduela 11 urte 6 egun
- Benetakoa?duela 11 urte aste 1
- Anttoniduela 11 urte aste 1
- Gramatika problema erdi bat daduela 11 urte aste 1
- Eskerrik asko ongi etorriagatikduela 11 urte 2 aste
- Ongi etorri, bai, Eneko.duela 11 urte 2 aste
- Parkeaduela 11 urte 2 aste
- Kutxiko gazteriaren koloreakduela 11 urte 8 aste
Sindikatu
Interesgarria
Interesgarriak oso De Ugarteren hausnarketak.
Zer esanik ez Interneteko marketing soziala hain gaizki ulertua dagoen une honetan hainbeste spam eta sasikomunikazio jasotzen ditugunean.
Denbora gutxirekin nabil orain baina gai interesgarria da gero aipatu duzuna.
Galdera batzuk sortzen zaizkit. Ea ordenatzeko gai naize eta hemen botatzen ditudan.
RE: Komunitatea?
Niri, komunitatea den ala ez den erabakitzen saiatzea denbora alperrik galtzea de iruditzen zait. Teknologia berriek identitatearen iraultza lagundu eta sustatzen dute. Bai identitate pertsonala bai taldekoa, komunitateena. Nire ustez norberak bilatzen duena lortzea da helburua, komunitate itxi eta homogeneoetan batzutan eta komunitate ireki eta heterogeneoetan bestetan. Irekierak eta dibertsitateak zein puntutan komunitate kontzeptu pertsonal bat apurtzen duten ez zait interesgarria iruditzen. Davidek aipatutako ezaugarriei buruz hausnartzea berriz bai, baina ez sailkapenak egiteko, taldea eta ez-taldea ezberdintzeko, ona eta txarra banatzeko.
Nire uste apalean, testu horretatik, edo behintzat nik teknologia berrien esperientziatik ateratzen dudan ondorioa ohiko komunitate kontzeptuak zentzurik ez duela da. Irekia dela, malgua dela, eraldatzen ari dela da. Testuan aipatzen ez diren hainbat zentzutan ere bai.
Portzierto, David de Ugartek gauza interesgarri bat baino gehiago esaten ditu, baina beti berak hain gogoko duen demokrazia ekonomikoa (!) eta enpresa-sekten kutsu horrekin. Baita autoerreferentzialtasun nekagarri horrekin. Pena. Niri pertsonalki, file neobenetziarrak eta antzeko buru-pajeoek testu interesgarriak zikintzen dituztela iruditzen zait.
Elkarreragina eta identitatea
Egia esanda, ez diet buelta askorik eman ez Ugarteren testu horri (pasarte horretan geratu naizela uste dut), ezta gainerako ideiei ere. Era berean, ez da nire asmoa izan komunikazioa, komunitateak, sareak eta teknologiaren gaineko gogoeta luzea egiterik.
Sinpleagoa izan da kontua. Lehenengo pasarte hori irakurrita, burura etorri zait Euskara Irakasleak sarea, eta, oro har, euskara irakasleen sektorea. Bistan dago sare sozial horretan ez dabilela mogimendu handirik, eta hitzok irakurrita, pentsatu dut ez ote dugun tresna bat jarri eratu gabe dagoen komunitate, sare, interes-talde edo dena delako giza-multzo bati.
Bi baldintza aipatzen dira hor "komunitatea" komunitate izan dadin: elkarreragina eta elkar-ezagutza, edo -nahiago dut horrela itzultzea- identitate partekatua. Eta nire galdera horra baino ez doa. Euskara irakasleak sektore profesional modura hartuta, euren artean badute identitate partekatu hori, hots, beste partaideen asmoak, kezkak, merituak, arrakasta... eta abar partekatzen dira norberarenak balira bezala? Bestalde, elkarreragina aipatzen da. Bada gure artean halakorik? Batetik bestera doa komunikazioa (beti ere kontu profesionalei begira)? Eman eta hartu egiten dugu etengabe besteengandik? Zer-nolako erritmoan?
Eta azkenengo galdera horra doa azken batean? Interesatzen zaigu benetan identitate partekatua eta elkarreragina? Sustatu behar dira? Ala gehiegizko ahalegina da ekarriko digunerako?
Argi daukat gainera ez dela teknologia kontua hemen duguna. Horrekin Ugarterekin bat nator. Alferrik da tresnak ematea (dela sare sozial telematikoa, dela porlan-egurrezko biltokia, dela sindikatu-elkarte-klub erregistratua) bi horiek ziurtatzen ez badira.
Auzokideen komunitateak, komunitateak dira?
Niri deigarria egin zait, alde batetik, honako hau: "Vuelve al off-line o encuentra una causa puntual tan potente que...". Off-line jardun ostean, berez sortuko da komunitatea, eta orduan jarriko dizkiogu tresnak... Baliteke. Eta, "causa puntual" hori -geure lanbidera ekarrita- zein izan daiteke? Euskaltegietan sortzen den materialaren elkarbanaketa unibertsala? Denok denona eskuragarri edukitzearen ideia hura?
Bestalde, aspaldian dabildan kontua da: eta sare edo komunitateak "berez" bakarrik sortuko balira? Igual gertatzen dena da ez dagoela komunitate bat goitik behera sortzerik... Gogoan dut Joxeren "Komunikariak"-en kasua. Ez dakit, ez nago ziur. Helburu inmediato baten inguruan egin liteke?
Geurera ekarrita, berriro, ez dut ikusten, nire inguruan behintzat, komunitaterik sortzeko gogo handirik. Beharrik ere ez dela sentitzen esango nuke nik. Pentsa, euskara irakasleen topaketa informal, afarimerienda edo trikipoteorik antolatzeko beharrik ez da ikusten...
Eztakipa, oso zail ikusten dut gaur dena.
Komunitate profesionalak
Ez, ez da erraza. Eta gauza asko nahasten dira gainera. Aspaldian komentatu genuen beste blogero batek eta biok zelako bizia hartzen duten Internet-en komunitate-sare-foro batzuek zenbait interes eta zaletasunen inguruan, zaletasun "amateurrak" esan nahi dut, baina, aldi berean, komunitate profesionaletan halako jarioa lortzea ez dela batere erraza izaten.
Gure kasura etorrita, ba, ez dakit, Ugartek aipatu dituen bi faktore horiek aztertu beharko genituzke akaso. Zuk diozun modura poteo bat egiteko interesik ere ez badago, baliteke identifikazio profesional hori oso indartsua ez izatea, ez dakit. Neu ere konturatu naiz lankideen artean oso zaila dela lanaz hitz egitea, halako bilkurak lanetik ihes egiteko erabili beharko balira-edo, bestelako kontuetara eramaten da jarduna sarri. Lana tabua balitz edo.
Elkarreragina ere, esango nuke, lanaren gainekoa urria dela, eta esparru eta une batzuetara mugatua. Ez ditut egoera guztiak ezagutzen, eta akaso gune batzuetan ez da hala, oxala! Baina azken batean lanaz hitz egitea ematen du ez dela gustuko gauza izaten, edo arazoak daudenerako gordetzen dela orokorrean.
Gurean bestalde, baliteke indibidualizazio gehiegi egotea. Irakasle bakoitzak dauzka bere taldeak eta bere ikasleak, berak gidatu eta berak antolatu, irakaskuntza ikasle-irakaslearen arteko elkarregin modura ulertzeko ez dugu arazo handirik izango akaso, baina garapen profesionalean kideen arteko elkarreraginari, sozializazioari eta identifikazioari ez diogu hainbesteko garrantzirik ematen beharbada. Horri, beste faktore bat gehitu, ikasgu, lantoki eta "enpresen" arteko mugak, portzierto.
Aspaldiko egoera da, eta ez da erraza horri buelta ematea. Zuk diozun modura, askok buelta emateko beharrik ere ez dute ikusten gainera. Baina esango nuke, horri buelta eman barik, zaila izango dela sektorean aurrerapausorik ematea.
Txitak eta arrautzak
Zer izan zen lehenago txita ala arrautza? Komunitateak sortzen du interakzioa edo interakzioak komunitatea? Egia al da beti uztartu beharra dagoela komunitatea eta interakzioa?
Ez dira galdera hutsalak, ez pentsa. Nik neuk interakzioan jarriko nuke azpimarra eta ez hainbeste komunitatean. Interakzioaren kantitatean eta kalitatean, alegia. Sen hutsez jokatuta, iruditzen zait badirela hiru interakzio maila desberdin, hiru interakzio kalitate desberdin. Batak bestera eramaten du, beti ere behar besteko kantitatea eta iraupena egonez gero. Ikus ditzagun banan-banan.
Nire ustetan sarea ehundu dadin,ezinbestekoa da bigarren mailara, elkarreraginarenera, igotzea, baina horretarako garrantzia dauka kantitateak ere: adabegi kopuruak eta fluxuaren emariak alegia. Komunitatea osatzeko, berriz, hirugarren kategoriara igo beharko genuke.
Euskara irakasleak 'komunitatea' aztertuz gero, esango nuke oraingoz lehen mailan dagoela, gehienbat 1.0. jokabidea duela hain zuzen. Eta bigarren mailara igotzeko ahalegina egiteko adabegiak falta direla, fluxu fokusak. Zergatik, ordea?
Hamaika arrazoirengatik: medioa bera, kultura, formazioa, sektorearen egituraketa ahula… baina bada nire ustetan zeharka bada ere, behin baino gehiagotan aipatu duzuen arrazoi bat, hau da, lanarena eta aisialdiarena. Sinple-sinple esanda: lana derrigorra da eta aisia, berriz, askea (langileon lorpenik garrantzitsuenetakoa) . Sare batean bizi jokatu nahi duen kideak aisialditik jan behar du, lanari aisialdia inbaditzen utzi. Nori eska dakioke halakorik?
Nire ustetan zaletasunei buruzko sareak, identitate sortzaileak, entretenimenduari eta gozamenari lotutakoak… aisialditik jan dezakete denbora, barau osatu eta bertan elikatu. Sare profesionalak, ostera,indartuko badira, esparru profesionalean indartu beharko dira, esparru horretarako baliabide praktiko bilakatuz (Lekutan gaude gu une horretatik oraindik!).
Bitartean, pazientzia, adiskideak. Bide alboko arboletako markei jarraitu (baina ez beti).
Komunitateak
Bo, nire gaztelera maila aski txarra denez, ez dakit dena harrapatu dudan, de Ugarteren erran horietan.
halere, hemen aipatzen denaren ildotik, zenbait ideia etortzen zaizkit, nahiko basikoak bainan agian azal dezaketenak zertan den komunitate baten arrakasta.
Lehenik, aipatzen delarik beharra eta abar, nire iduriko, behar bai badela eta dela gaurkoa, tresnarik ez zen garaia edo nora laguntza bila joan ez genekielarik agian nekeago zen. Gaurko egunean, tresnak izateak eta beharra senditzeak, ez du baitezpada erran nahi jendeak horretako gogoa, nahia duela edo horretarako prest dela. Desmartxak berak ahala eta beharra baino zerbait gehiago eskatzen duelako.
Identitatea aipatzen denean, denek aipatzen duzue talde homogeneoak izatea, hots, profesionalak edo zaletasun bera dutenak eta beste. Alde horretatik nabardura bat ekarriko nuke, lanbide edo zaletasun edo dena delakoa amankomunean izateaz aparte, jende horien proiektuek gutxieneko zerikusia izan beharko dute, gauzatzen diren ingurumena ere antzekoa izan beharko da. Diot, erakasle izateak identitate bat definitzen badu, erakatsi gaiak, tokiak, zein egoeretan erakasten den eta noski nori, horiek guziek eragiten dute identitate horretan. Nire aldetik, ez dakit zein heinetaraino ditudan puntu amankomunak, helduen erakaskuntza, Bilbon, 4. maila ematen ari den erakaslearekin. Neurri haundi batean bai, bainan banatzen gaituztenak ere badira.
Bestalde, identitateari lotuz, komunitate batean parte hartzen duen jendeak panorama bera izan behar luke ere formakuntza aldetik, inpresio bat da baina.... ezagutza mailak, menperatze mailak ere eraginen du trukaketan eta komunitatearen eratzea? eta oroz gainetik “hizkuntza berean”, hiztegi berarekin jardun beharko dute. Ez? Hots irizpide metodologiko amankomun batzuk izan bederen, erreferentziak.
Elkarreraginaren inguruan, elkarreragina bultzatu nahi bada, funtsezkoak badira aitzin aipatu ezaugarri amankomun horiek izatea, pentsatzen dut hainbat faktore, alde humanoan koka daitezkeenak edo, kondutan hartu behar direla ere bai.
Lehena, ezagutzen ez bada ere, gutxienik konfiantza piska bat beharko da jende horien artean. Eta hortik neke da ezagutzen ez direnekin edo mota guzietako izen-goitiak erabiltzen dituztenekin aritzea. Berez.
Hartu –eman dinamika batean sartzeko, jarrerak badu zerrikusi haundia. Gure gizarteak gero eta indibualistagoak direnez, askotan, gutxi batzuk ematen dutena, askok hartzen dute, eta jarrera emaile batean izatea ez da ebidentzia bat. Hartu, dena hartzeko on da. Bainan eman behar duzularik, askotan zalantzak sortzen zaizkizu
Gero jakin behar da ere bai zer ematen ahal duzun. Anitzetan kuadriletan badira bat edo beste sekulan deus erraiten ez dutenak, pentsatzen ahal da ez dakitela zer erran edo ez dutela deus ekartzekorik. Bainan seguraski jakin badakite eta eman ere eginen lukete, bainan nehork ez dienez deus galdetzen... Ez ziren ausartuko. Edo ez dakite argiki zer espero den haienganik. Edo agian gerta daiteke ere ez duzula deus ematekorik.
Jarrera trukatzaile bat baldin baduzu ere, agian zure lana nola baloratzen duzun ere... Diot, nik zerbait utziko nizuke bainan ez da txukun eta erretrospektiboki ez ditu betetzen hainbat kriterio eta zernahi hutsune ere ikusten dizkiozu... “Bo, berdin du, beste norbaitek utziko dio, bai zerbait...pentsatuko dut” . lotsa hartzen duzu eta paso egiten.
Hartu eman dinamika horretan, alderantzizkoa ere ez da gertatu behar, batzuk pentsatzea besteek dena dutela haiengatik hartzeko.
Denbora ere kondutan hartu beharreko parametroa da. Ez dut uste lana aipatzea tabua denik, lankide artean. Bainan denbora ere behar da gauzak egiteko eta, bizian, zorionez, lana ez da dena!!
Hots, afera ez da errexa, nire iduriko. Azkenean post honek mea culpa baten itxura hartzen ari du. Egia erran, euskara erakasleak sarearena ideia ona iduritu zitzaidan, bainan nire lanean, denborarekin, garatu dut nire sare pertsonala, eta hasieran, izena eman nuenean, nire jarrera nahiko hartzailea izan zen, dena ikasteko nuelakoan. Denboraren aldetik ere ez nion eman eman beharko zena. Gainera, hor aipatzen ziren gai batzuk, nire panorama eta errealitatetik nahiko urrun ziren.
Eta azkenik!! Benito, agian eratu duzun sarean partaide diren jendeek, jadanik badute elkarlanean aritzeko beste sare, kanal edo dena delakorik eta sare horretatik jo gabe moldatzen dira jadanik beste gisa batez? Ni lekuko. Nire ondoko batek ardura erraiten duenak ere balio du, gaur egun dugun panorama teknologikoarekin: “bilatzen duenak/dakienak, anitzetan badaki jadanik nun aurkitu”
Ongi izan.
Upsss
Ai! Nire idatziak berriz irakurtzen eta ohartzen naiz mintzatzen naizen bezala idatzi dudala.. upsss!! erran nahi baitu agian dena ez dela ulertzen...
Barkatu
Bestalde, erraten dudanak ematen ahal du nahiko kritikoa ere, eta espero dut hemen dabilen jende zintzoak ez duela hala interpretatu, nire xedea ez baitzen hori, baizik eta komunitatearen kontzeptuak izan ditzakeen nekezien agerian uztea.
Agur bero bat.
Ez dago barkatzeko ezer
Lasai Bea, nik neuk behintzat ez dut txarretik hartu. Hain zuzen ere hasierako mezuaren asmoa gai honen inguruan gogoeta zabaltzea, eta gogoeta ederra utzi diguzu.
Eta ulertu ere ederki ulertzen da. Zertaz ari garen jakiteak alde dialektalak aise gainditzen ditu ;-)
Komunitatea
Ezagutzen duzue komunitatetzat jo daitekeen sare euskaldunik?
Galdera da...
Komunitate euskaldunik?
Egia esanda hemen komunitate kontzeptua gora eta behera ibili arren, ez dakit zehazki zeri esango geniokeen komunitatea. Zure galdera bada interneten euskaraz funtzionatzen duen jende-sarea edo, ba, egon badaude halako batzuk.
Adibide ona izan da aste honetan bertan itxi duen Gaztesarea adibidez (Wikipediaren lotura jarri dut, bestea dagoeneko ez dago sarean eta).
Baina komunitate kontzeptua zabalduta, uste dut duda barik badirela Interneten sare edo komunitate moduko batzuk. Akaso blogari batzuk gure inguruan ehundu duguna, edo zenbait gunetako erabiltzaileek eratu dutena.
Orain, komunitate kontzeptu hori zelan ulertzen den-eta. De Ugarteren definiziora hurreratzen denik ez dakit egongo den, soziolinguistikan hizkuntz-komunitatea eta harreman-sarea kontzeptuak erabiltzen dira bestalde, zentzu horretan euskaldunok neurri batean edo besteak hizkuntz-komunitatea osatzen dugula esan daiteke. Beharbada, De Ugarteren bi baldintza horiek erabil daitezke hizkuntz-komunitate baten sendotasuna neurtzeko: kideen identifikazioa eta haien arteko elkarreragina.
Tira, zure galderari ez diot erantzun eta neure psikolastoetan galdu naiz... Baten batek argituko al dizu nik baino hobeto!
Bidali iruzkin berria